Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 105

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez łuku w A (→Wn)

!!!   miniat: 2. połowa taktu, ścieśniona, tylko dolna 5-linia.                      Tu pusta klisza 

Łuk Wf, odczyt dosłowny

EZnieU = łuk w 2. połowie taktu

Łuk Wa

EZnieU1

Łuk Wf, interpretacja proponowana przez redakcję

TGTU

..

Łuk pod czterema ósemkami został dodany niewątpliwie przez Chopina w korekcie Wf (→Wa). Z zapisu Wf nie wynika jednak jasno, czy łuk ma rzeczywiście dotyczyć ósemek górnego głosu, czy łącznie obu głosów, innymi słowy, czy ma się rozpoczynać od przetrzymanej ósemki as, czy od półnuty es. W Wa łuk został przeniesiony nad ósemki, co choć graficznie sprzeczne z zapisem Chopina, wydaje się zręcznym rozwiązaniem tego dylematu – łuk dotyczy górnego głosu, ale obejmuje także dolny. Rozwiązanie to proponujemy jako alternatywne także w analogicznym t. 107.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 107

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A (→Wn1Wf) kropka przedłużająca wartość ćwierćnuty została pomyłkowo napisana przy f1. Błąd poprawiono w Wa i Wn2. Widoczne w A ślady skrobania sugerują, że Chopin najpierw omyłkowo napisał kropki przy obu nutach, a następnie pomylił się znowu, usuwając tę, która powinna była pozostać.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A

t. 107-108

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A (→Wn1WfWa1Wa2) nie ma ani  przywracającego as2 w t. 107, ani  ostrzegawczego przed es3 w t. 108. W Wn2 dodano tylko pierwszy z tych znaków, a w Wa3 – tylko drugi.
W analogicznych t. 105-106 Chopin wpisał w A oba odpowiednie znaki, co sugeruje, że przy pisaniu powtarzanej frazy skupienie kompozytora osłabło (por. t. 107). Zwiększa to prawdopodobieństwo przeoczeń łuków przetrzymujących na końcu t. 108.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 109-110

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

des2-des2 (?) w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: od 8. do 14. szesnastki, tylko górna 5-linia, bez łuku.                   Tu EZnieU (8 szesnastek z przenośnikiem w t. 109 i 110). Czyli na miniaturze bez kaso d2 i bemola des2

d2-des2 w A (interpretacja kontekstowa→WnWfWa)

EZTU = war_12 red

..

W obu tych taktach w A nie ma znaków chromaty­cz­nych ani przed 12., ani przed 13. szesnastką. Bemole dodane w korekcie Wn (→WfWa) – niemal na pewno przez Chopina – potwierdzają, że mamy tu do czynienia z rzadkim przypadkiem poczwórnego błędu kompozytora, który przeoczył zarówno kasowniki alte­rujące des2 na d2, jak i bemole przywracające des2. Oba potrzebne kasowniki dodano w Wa, a pierwszy z nich (w t. 109) także w Wn2.
Tego rodzaju błąd może się wydawać nieprawdopo­dob­ny, jednak w notacji A, w którym 2. i 3. grupa szes­nastek zapisane są oktawę niżej z użyciem przenośnika oktawowego, pomyłka nie wydaje się już tak rażąca:

  • omawiane nuty nie leżą koło siebie, więc zestawienie dwóch jednakowych nut, które nie mają znaków chromatycznych, a brzmią inaczej, nie występuje;
  • kasowniki przed d2 wydają się oczywiste po kasow­nikach w obu rękach w 1. połowie każdego taktu;
  • des2 to dźwięki utrwalonej, aktualnej tonacji f-moll, więc brak bemoli to typowe Chopinowskie przeoczenie odwołania alteracji.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 109

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez c1 w akordzie w A i Wf (→Wa1)

!!!   miniat: ten akord, tylko dolna 5-linia, bez łuków.             TGTU + puste

Akord z c1 w Wn i Wa2 (→Wa3)

główka c1 z linią dodaną

..

W ćwierćnutowym akordzie Wn ma dodatkową nutę c1. Notacja A może tu być myląca, jednak usunięcie nuty przez Chopina w korekcie Wf (→Wa1) przesądza sprawę. W Wa2 (→Wa3) dodano tę nutę pod wpływem Wn1.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf , Niepewne nuty na liniach dodanych , Niedokładności A