Zagadnienia : Zakresy widełek dynamicznych

t. 7-8

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Dwa równe znaki  w KG

Jeden znak  w Wf

Dłuższy znak  w Wn1

Różne  w Wn2mar (→Wn2)

Krótszy znak  w Wa1

Różne  w Wa2

..

Zapis KG, odwzorowujący skrótową notację [A], oznacza zdaniem redakcji dwa znaki . Do podobnego wniosku doszedł też adiustator Wn2mar (→Wn2), natomiast Wf i Wn1 podają widełki tylko w t. 7. Co ciekawe, w analogicznej sytuacji w t. 11-12 wszystkie wydania umieszczają oznaczenia w obu taktach (ale różnią się sposobem potraktowania pedalizacji). Jeśli chodzi o zakres znaków, to w tekście głównym przyjmujemy uśrednione znaki KG i Wf, gdyż występująca między nimi różnica szesnastki wydaje się nieistotna. Dłuższe znaki Wn i krótsze Wa to zapewne niedokładności odczytania podkładów.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 16

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

 w KG i Wn2mar (→Wn2)

!!!   miniat: ta co przy końcówce łuku, tylko z widełkami...      EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZTU

Akcent w Wn1

długi pod akordem w połowie taktu, na wysokości wideł EZTU

..

Nie jest jasne, które ze źródeł opartych bezpośrednio na [A] – KG i Wf1 – trafniej oddało zakres, a co za tym idzie, także sens widełek . Obie wersje mają swoje zalety stylistyczne i mogą być przekonująco uzasadnione od strony źródłowej:

  • Znak Wf niedwuznacznie podkreśla kulminacyjną appogiaturę linii melodycznej. Chopin mógł dopisać go w [A] już po sporządzeniu KG.
  • Znak w KG rozciąga rozładowanie kulminacji na cały takt, niejako uwzględniając kontrapunktującą partię l.r. Także ten znak mógł być dopisany przez Chopina, jeśli w [A] początkowo w ogóle nie było tu znaków dynamicznych.

W tekście głównym podajemy znak  według źródła podstawowego, czyli Wf. Wersję KG można uważać za równorzędny wariant.

Akcent w Wn1 jest niewątpliwie wynikiem niezrozumienia pisowni KG, co poprawiono w Wn2mar (→Wn2).

Podobnie w t. 24, 70 i 78.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 24

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

 w KG

!!!   miniat: ta co w t. 16.            Tu widły na wzór EZnieU w t. 16 (pewnie będą pasować po pionowym przesunięciu).       tr puste

 w Wf (→Wa)

TGTU

Bez znaku w Wn1

 w Wn2mar (→Wn2)

widły dla KG przesunąć w lewo, żeby wystawały przed 2. miarę i chyba trochę przedłużyć (wg zdjęcia)

..

Znaki  w KG i Wf można uważać za równorzędne warianty. Z powodów omówionych w t. 16 w tekście głównym podajemy wersję Wf. Brak znaku w Wn1 to niewątpliwy błąd, poprawiony niedokładnie (dowolnie) w dalszych Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 45-46

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

  w KG

!!!   miniat: to co pod łukiem w t. 45-46 (niecałe półtora taktu), tylko górna 5-linia.         Tu EZnieU  i TGTU 

  w Wf (→Wa)

 i akcent w Wn1

EZnieU1 + akcent długi pod 4. ćwierćnutą na wysokości wideł

  w Wn2mar (→Wn2)

EZnieU1 + TGTU

..

Występująca w tych taktach para widełek   wykazuje spore różnice, jeśli chodzi o zakres obu znaków w poszczególnych źródłach. W przypadku pierwszego z nich za znaczące uważamy jedynie różnice dotyczące momentu rozpoczęcia znaku. Wersje KG i Wf – źródeł opartych na [A] – uważamy za równorzędne warianty, z których do tekstu głównego wybieramy wersję źródła podstawowego (Wf). Nieprzekraczające jednej ósemki różnice zasięgu widełek  wydają się nieistotne; jedynie odtworzenie ich w Wn1 jako akcentu jest z pewnością błędem.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 70

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

 w KG

!!!   miniat: ta co w t. 16.            Tu tr puste;      red widły EZnieU 

 w Wf (→Wa)

!!!   TGTU

Bez znaku w Wn1

 w Wn2mar (→Wn2)

widły dla KG przesunąć w lewo, żeby zaczynały się w połowie główki 1. akordu i trochę skrócić (wg zdjęcia wypośrodkować t. 70 i 78)

..

Znaki  w KG i Wf można uważać za równorzędne warianty. Z powodów omówionych w t. 16 w tekście głównym podajemy wersję Wf. Brak znaku w Wn1 to niewątpliwy błąd, poprawiony niedokładnie (dowolnie) w dalszych Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Błędy Wn , Adiustacje Wn