mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 14

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Akcent długi w KG

!!!   miniat: nic.              TGTU

Bez znaku w Wf (→Wa1)

Krótki akcent l.r. w Wn

Krótki, bliżej l.r. (ale nie tak blisko jak linijkę niżej w t. 18; tak jak Wn1)

Długi akcent l.r. w Wa2
..

Akcent w KG został przypuszczalnie dopisany przez Chopina. W Wn, wyraźnie wbrew rękopisowi, przydzielono go do l.r. i nadano mu kształt zwykłego, krótkiego akcentu. Tak umiejscowiony znak powtórzono w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Autentyczne korekty KG

t. 16

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

 w KG i Wn2mar (→Wn2)

!!!   miniat: ta co przy końcówce łuku, tylko z widełkami...      EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZTU

Akcent w Wn1

długi pod akordem w połowie taktu, na wysokości wideł EZTU
..

Nie jest jasne, które ze źródeł opartych bezpośrednio na [A] – KG i Wf1 – trafniej oddało zakres, a co za tym idzie, także sens widełek . Obie wersje mają swoje zalety stylistyczne i mogą być przekonująco uzasadnione od strony źródłowej:

  • Znak Wf niedwuznacznie podkreśla kulminacyjną appogiaturę linii melodycznej. Chopin mógł dopisać go w [A] już po sporządzeniu KG.
  • Znak w KG rozciąga rozładowanie kulminacji na cały takt, niejako uwzględniając kontrapunktującą partię l.r. Także ten znak mógł być dopisany przez Chopina, jeśli w [A] początkowo w ogóle nie było tu znaków dynamicznych.

W tekście głównym podajemy znak  według źródła podstawowego, czyli Wf. Wersję KG można uważać za równorzędny wariant.

Akcent w Wn1 jest niewątpliwie wynikiem niezrozumienia pisowni KG, co poprawiono w Wn2mar (→Wn2).

Podobnie w t. 24, 70 i 78.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 45

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Akcent długi w KG i Wn2

!!!   miniat: nic.              EZnieU

 w Wf (→Wa)

Bez znaku w Wn1 (→Wn2mar)
..

Nie jest jasne, czy w zamyśle Chopina znak na początku taktu miał być akcentem długim, jak można sądzić na podstawie KG i Wn2, czy raczej diminuendem, jak go zapisano w Wf (→Wa). Biorąc pod uwagę, że w każdym wypadku znak odnosi się do pr.r., różnica wykonania może być niezauważalna. Do tekstu głównego przyjmujemy odczytanie źródła podstawowego, czyli Wf.
Brak znaku w Wn1 (→Wn2mar) jest niewątpliwie przeoczeniem.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 68

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Akcent długi w KG i Wa2

!!!   miniat: nic.             TGTU

Bez znaku w Wf (→Wa1)

Krótki akcent w Wn
..

Wyraźny akcent długi w KG (w t. 14, którego powtórzeniem jest t. 68) został w Wn odtworzony jako krótki. Znak dodano także w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn