Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 4, t. 49-70
s. 1, t. 1-14
s. 2, t. 15-28
s. 3, t. 29-48
s. 4, t. 49-70
s. 5, t. 71-88
s. 6, t. 89-101
Tekst główny
Tekst główny
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład Wa1
Wa3 - Późniejszy nakład Wa2
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład Wa1
Wa3 - Późniejszy nakład Wa2
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 51

Widoczne w Wf przedłużenie wartości rytmicznej półnuty es2 jest prawdopodobnie pomyłką, choć tego typu notację Chopin czasem stosował (por. np. Impromptu As op. 29, t. 74). W tym jednak przypadku dłuższe zatrzymanie es2 tylko komplikuje zapis bez wpływu na logikę prowadzenia głosów czy brzmienie (pedalizacja). W Wa uprecyzyjniono zapis Wf, co z pewnością jest dziełem adiustatora. W tekście głównym podajemy nie budzącą wątpliwości wersję Wn.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia:

notacja: Rytm