Zagadnienia : Autentyczne korekty KF
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »
|
t. 15-19
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
W tekście głównym przyjmujemy jednolitą postać akcentów na początku t. 15, 17 i 19 – akcenty długie pomiędzy partiami obu rąk. Za wzór bierzemy akcent, wpisany przez Chopina w KF w t. 19. Jako alternatywę proponujemy akcenty długie nad dolną pięciolinią, wzorowane na tych, które Chopin prawdopodobnie dopisał w t. 71, 73, 75 i 79. Podobnie w t. 23, 25 i 27. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Pominięcie korekty analogicznego miejsca , Autentyczne korekty KF |
||||||||||||||||||||||
|
t. 15-17
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
W KF widoczne są skreślenia wskazówek dynamicznych – kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Autentyczne korekty KF |
||||||||||||||||||||||
|
t. 16-20
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
Akcenty w t. 16, 18 i 20 notowane są w źródłach w najrozmaitszy sposób (omawiamy tu jedynie 8 akcentów, bez 1. akcentu w t. 18 – patrz uwaga w tym takcie). Poprawki widoczne w KF w t. 18, potwierdzone podobnymi zmianami w analogicznych t. 24, 26 i 28, dowodzą, że Chopin chciał opatrzyć 3. i 4. miarę tych taktów akcentami długimi, umieszczonymi nad dolną pięciolinią. Podobne poprawki dotyczące 2. miary taktu widoczne są w t. 72 i 78. Zdaniem redakcji, najprawdopodobniej oznacza to, że we wszystkich analogicznych taktach kompozytor za najwłaściwsze uważał długie akcenty umieszczone pomiędzy pięcioliniami, tak jak to proponujemy w tekście głównym. Krótkie akcenty w t. 16 i 20 uważamy zatem za pozostawioną przez nieuwagę wersję pierwotną. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Pominięcie korekty analogicznego miejsca , Autentyczne korekty KF |
||||||||||||||||||||||
|
t. 24
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
W tekście głównym podajemy akcenty długie, wpisane prawdopodobnie przez Chopina w KF. W kopii tej widać ponadto skreślenia wpisanych uprzednio akcentów pod partią l.r., co pokazuje, że podwójne akcenty Wf to wersja wcześniejsza. Brak znaków w Wa1 (→Wa2) jest z pewnością pomyłką, poprawioną w Wa3 na podstawie Wn1. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KF |
||||||||||||||||||||||
|
t. 26-28
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
Tak jak w t. 24, w tekście głównym podajemy akcenty długie, wpisane prawdopodobnie przez Chopina w KF. Brak pierwszego znaku w t. 28 to z pewnością przeoczenie, poprawione w Wn2 (→Wn3). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KF |
w t. 15 i 
w t. 17. Wydaje się to świadczyć o radykalnej zmianie koncepcji dynamicznej tego fragmentu (prawdopodobnie aż do t. 23, w którym znajduje się 
), ale możliwe, że Chopin uznał tylko, że nie jest to jedyna możliwa koncepcja i nie chciał jej narzucać wykonawcom. Rezygnację z tych oznaczeń można też tłumaczyć, biorąc za punkt wyjścia ich umiejscowienie – oba wpisane były mniej więcej pod 2. miarą taktu, mogły więc odnosić się do przedłużonych pasaży, wypełniających brzmienie akcentowanych nut rozpoczynających takty. Kompozytor mógł następnie uznać, że tak wyraźne ściszenie nie jest potrzebne dla uzyskania efektu ciągłości frazy.
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »