mUltimate Chopin

op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 1

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

Tytuł w AI i KDP

!!!   miniat: według klisz i wzorca w Wf

Tytuł i dedykacja w A

Tytuł i dedykacja w Wn1 (→Wn1a)

Tytuł i dedykacja w Wn2 (→Wn3)

!!!!    niestety nie zauważyłem akcentu nad pierwszym 'E' w ETUDE. Trzeba zmienić kliszę (i miniaturę)

Tytuł i dedykacja w Wf

Tytuł i dedykacja w Wa1 i Wa3

Tytuł w Wa2

Propozycja redakcji
..

W tekście głównym podajemy tytuł i dedykację zgodnie ze stroną tytułową całego opus w A (rozwijamy użyte w A skróty Mme i Csse) i Wf. Poszczególne etiudy opatrzone są w A (→Wn) i Wf dodatkowym tytułem Etude z odpowiednim numerem porządkowym, co oddajemy przez numer poprze­dza­jący tekst nutowy. W Wa numeracja uwzględnia 12 Etiud op. 10, tak więc etiuda ta ma nr 13.
W Wn i Wa w tytule podano liczbę etiud w całym op. 25, co mogło się wiązać z dokonanym w tych wydaniach podziałem całości opusu na dwa zeszyty po 6 etiud. Nic nie wskazuje, by Chopin uważał tę informację za istotną, choć w innych opusach obejmujących grupy utworów (Mazurki, Nokturny, Polonezy, Preludia, Walce) na ogół wskazywał liczbę utworów.
W Wa2 pominięto dedykację, gdyż indywidualną stronę tytułową zastąpiono zbiorczą, wspólną dla wszystkich utworów Chopina opublikowanych przez Wessla; w Wa3 dedykację dodano nad tekstem nutowym 1. strony.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Dedykacje , Adiustacje Wn , Skreślenia A

t. 1-3

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

Bez palcowania w AI, KDP, A (→Wn), Wf i Wa1

!!!   miniat: 1. grupa t. 1, tylko dolna 5-linia, bez pedału.     Tu pusta klisza 

Palcowanie w Wa2 (→Wa3)

!!!    od 2. nuty t. 1:  321235321;     od 1. nuty t. 3: 5321235. Palce "redakcyjne" i drobne (jak 
..

Palcowanie dodane w Wa2 (→Wa3) w t. 1 i 3 jest z pewnością dodatkiem adiustacji. Dlatego mimo jego oczywistej trafności podajemy je mniejszą, kursywowaną czcionką.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 6

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

..

We wszystkich rękopisach, Wf i Wa1 (→Wa2) pominięto bemole przywracające es2 i es1. Tę jakże charakterystyczną dla Chopina niedokładność poprawiono tylko w Wn i Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 12

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

Bez znaku w AI, KDP i Wa1 (→Wa2)

!!!   miniat: t. 12, tylko górna 5-linia;   Tu pusta klisza 

 w A (→Wn1), Wn3 i Wa3

!!!    widły do 20. nuty (c2)

  w Wn1a (→Wn2)

!!!    TGTU

 w Wf

!!!    jak TGTU (ale tylko )
..

Dłuższe widełki w A być może dotyczyły zarzuconej przez Chopina (skreślonej w A) wersji, w której podwyższenie kwinty akordu wprowadzone było dopiero na 4. mierze taktu. W tekście głównym podajemy widełki skorygowane przez Chopina w Wn1a (→Wn2). Wersja Wn3 to wynik adiustacji przywracającej stan sprzed korekty Wn1a; wersję tę wprowadzono także w Wa3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 14-15

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

Łuk przerwany w AI, Wf, Wa2 (→Wa3) i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: ostatnia grupa t. 14 i pierwsza t. 15, tylko górna 5-linia.     Tu nowy łuk od początku t. 15 (do połączenia z następną adnotacją o łukach) .

Ciągły łuk w A (→Wn1→Wn1a) i Wa1

!!!    TGTU (do połączenia z następną adnotacją o łukach)
..

Zastanawia zbieżność łukowania AI i Wf (tu i w t. 15-16), gdyż wydaje się mało prawdopodobne, by był to przypadek. Chopin mógł powrócić do pierwotnego łukowania w podkładzie do Wf lub korygując to wydanie, tak więc kwestia, czy długi łuk wpisany w A jest wyrazem ostatniej intencji Chopina, nie może być uznana za ostatecznie rozstrzygniętą.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Wahania Chopina , Adiustacje Wn