Zagadnienia : Niedokładne łuki A

t. 10

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki w A, interpretacja kontekstowa

Łuki w KG

Łuki w Wf i Wn, odczyt dosłowny A

Jeden łuk w Wa

..

Niedokładnie zapisane łuki A można rozmaicie interpretować, np. tak jak to odczytano w KG lub w Wf i Wn. Zdaniem redakcji Chopin mógł tu jednak mieć na myśli łuki takie, jak A ma w t. 18. Tę wersję przyjmujemy więc w tekście głównym. Wersja Wa z ciągłym łukiem jest z pewnością błędna.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niedokładności KG

t. 14

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Dwa łuki w A

Jeden łuk w KG (→Wn), Wf, Wa

..

Odczytanie łukowania A w tym takcie może budzić wątpliwości. Linia oznaczająca łuk jest wprawdzie wyraźnie przerwana pomiędzy dwiema ostatnimi sekstami, jednak kształt końcówek części poprzedzającej odstęp i następującej po nim nie sugeruje rozdzielenia łuków. Przerwę można by więc interpretować jako niedokładność zapisu jednego łuku i w ten właśnie sposób zrozumieli to wszyscy odtwarzający tekst A. Zdaniem redakcji, wyraźniejsze rozdzielenie łuków w analogicznym t. 6 czyni znacznie prawdopodobniejszym użycie podobnego łukowania także tutaj.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 18

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki w A, interpretacja kontekstowa

Łuki w A (odczyt dosłowny→Wf)

Jeden łuk w KG (→Wn) i Wa

..

Nic nie wskazuje, by Chopin chciał tu mieć ciągły łuk, jak to odczytano w KG (→Wn) i Wa. Niemniej jednak kwestia zasięgu łuku kończącego się w tym takcie nie jest w A oczywista. Zdaniem redakcji bardziej prawdopodobne jest, że Chopin miał na myśli łuk obejmujący całą 1. połowę taktu, a nie tylko 1. nutę górnego głosu – patrz łuki A w podobnych kontekstach w t. 38 i 40.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Niedokładności Wa , Niedokładności KG

t. 30

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki w A, interpretacja kontekstowa

Jeden łuk w KG (→Wn), Wf i Wa

..

Łukowanie A jest tu niedokładne – łuk z poprzednich taktów kończy się na ćwierćnucie w połowie taktu, mimo że następny, zaczynający się na nowej stronie (w t. 31), sugeruje kontynuację z poprzedniej strony. Zarówno kopista, jak i sztycharze zinterpretowali to łącząc oba łuki w jeden. Zdaniem redakcji, Chopinowi z pewnością chodziło o takie samo frazowanie jak w analogicznych t. 6 i 14, czyli zapomniał wpisać rozpoczęcie łuku na końcu t. 30, a nie za wcześnie skończył długi łuk z poprzednich taktów.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 40

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Dwa łuki w A (prawdopodobna interpretacja→Wa)

Jeden łuk w A (możliwa interpretacja→Wf,KGWn)

..

W A nowy łuk zaczynał się pierwotnie nad ósemką F. Chopin poprawiał następnie łukowanie w tym miejscu, ale rezultat zmian nie jest całkiem jasny – w Wa odczytano poprawkę jako zmianę miejsca podziału, natomiast w KG (→Wn) i Wf jako połączenie łuków. Zdaniem redakcji obie interpretacje są uzasadnione:

  • na przerwanie łuku wskazuje dopisany fragment linii biegnący od krzyżyka i sugerujący rozpoczęcie nowego łuku; takie łukowanie jest zgodne z frazowaniem pr.r. i analogicznego t. 38;
  • za ciągłym łukiem przemawia pozostawienie nieskreślonego łuku pomiędzy F a Fis i sugerujący kontynuację sposób przedłużenia poprzedniego łuku; ciągły łuk odzwierciedlałby utrzymanie pozycji ręki.

Za bardziej prawdopodobną uważamy pierwszą z powyższych interpretacji i tę wersję podajemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Błędy wynikające z poprawek