mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Skrótowy zapis A

t. 31

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W AI takt ten jest oznaczony skrótowo jako częściowe powtórzenie t. 30 – w partii l.r. widnieje tylko znak •/•, zaś w partii pr.r., początkowo również zamarkowanej w ten sposób, Chopin dopisał pierwszą tercję a1-cis2 i cały dolny głos, by zaznaczyć różnicę.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Skrótowy zapis A

t. 35

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W AI partia pr.r. tego taktu była początkowo oznaczona skrótowo jako powtórzenie t. 34. Chopin dopisał następnie szkicowo dolny głos, by zaznaczyć różnicę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Skrótowy zapis A

t. 58

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W AI 2. połowa taktu oznaczona jest na górnej pięciolinii jako powtórzenie pierwszej. Patrz też uwaga o skrótach w l.r.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skrótowy zapis A

t. 58-59

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

Szesnastki dolnego głosu pr.r. są w 2. połowie t. 58 oznaczone w AI jako powtórzenie 1. połowy. Kontynuacja tej partii w następnym takcie nie jest w ogóle oznaczona, co z pewnością jest niedokładnością zapisu. Nie jest natomiast zupełnie pewne, jak ta kontynuacja miała w zamyśle Chopina wyglądać, gdyż do wypisanych nutami wersji górnego głosu pr.r. (na górnej pięciolinii) można sobie wyobrazić nieco inne uzupełnienie niż to, które znalazło się w wersji ostatecznej, np. fis-h-fis-h w 2. połowie taktu (brak zapisu nie zawsze oznacza zupełnie oczywistą kontynuację – por. Etiudę f nr 9, t. 49-50). Przyjmujemy jednak, że kończąc pracę nad tym miejscem w AI, Chopin wyobrażał sobie całą partię pr.r. w ostatecznej wersji.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skrótowy zapis A

t. 59

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W AI zapis partii pr.r. jest w tym takcie niejasny. Chopin z pewnością dokonywał w nim poprawek, ale nie jest pewne, która wersja jest ostatnia. Zdaniem redakcji, naturalniejsze jest przyjęcie, że Chopin zmierzał w kierunku wersji, którą potem uznał ostatecznie za najlepszą, a pozostałe – wypisane nutami – są wcześniejsze:
 i . Za najpóźniej napisany uważamy tym samym znak definiujący ten takt jako powtórzenie poprzedniego. Patrz też uwaga o skrótach w l.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skrótowy zapis A