Zagadnienia : Niedokładne łuki A

t. 29

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez łuku w AI i Wa2

!!!   miniat: 3 ostatnie szesnastki 29 i trzy pierwsze 30, tylko górna 5-linia, bez dyanmiki i akcentu.      Tu pusta klisza 

Łuk Wf (→Wn) i Wa3 (→Wa4), interpretacja kontekstowa A

!!!    TGTU (zakończenie łuku nad ostatnią szesnastką 29)

..

Zakończenie łuku w t. 29 jest w A niejasne – łuk na końcu systemu sugeruje kontynuację, ale na nowym systemie łuk w t. 30 zaczyna się wyraźnie od początku taktu. Zdaniem redakcji, interpretacja przyjęta w Wf (→Wn,Wa; w Wa2 łuk przeoczono) jest właściwa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 38-40

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Łuki A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: 3 ostatnie szesnastki 38 i pierwsza 39, obie pięciolinie.        Tu pr.r. krótki, długi, długi; l.r. długi, krótki, krótki

Wf (→Wn,Wa)

!!!     6x krótkie (do końca taktu)

Propozycja redakcji

..

Mimo że układ figuracji w poszczególnych taktach jest podobny, a frazowanie partii obu rąk wynika w sposób naturalny z faktury, łuki A są w tych taktach niekonsekwentne. Zdaniem redakcji, jest to skutek niedokładnej pisowni, toteż w tekście głównym proponujemy ujednolicenie łukowania na wzór niepodważalnych łuków pr.r. w t. 39-40. Krótsze łuki wydań są odmienną próbą ujednoliconej interpretacji łukowania A, dokonaną zapewne przez sztycharza Wf.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A

t. 41-57

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Odczyt dosłowny łukowania A (→WfWn,Wa2)

!!!   miniat: 5 szesnastek t. 41, tylko górna 5-linia, bez wideł.     Tu łuk od 2. do 3. szesnastki

Interpretacja kontekstowa łuków A

!!!     łuk do 1. szesnastki i od 2. do 3.

Łuki Wa3 (→Wa4)

!!!    4 łuki po 2 szesnastki, od drugiej w t. 41

Propozycja redakcji

!!!     TGTU

..

Pojedynczy, krótki łuk w t. 41 musi być w A uznany za niedokładność pisowni – brak jest kontynuacji łuku z poprzedniego taktu, nie widać też powodu, by wyodrębnić akurat tę parę szesnastek. Zdaniem redakcji, jest to wynik niedokończonej zmiany łukowania – początkowo Chopin napisał w A cztery łuki po 2 szesnastki, zaczynając od drugiej w t. 41, a następnie, pisząc przenośnik oktawowy, trzy z tych łuków włączył w linię wyznaczającą zakres przeniesienia oktawowego. Nie dokończył jednak poprawki, pozostawiając bez zmian pierwszy łuk i nie wpisując łukowania docelowego. Biorąc pod uwagę budowę figuracji i kilka przykładów przedłużania łuków w tej Etiudzie (np. w t. 2, 3, 21), uważamy że Chopin najprawdopodobniej chciał doprowadzić łuk z t. 40 aż do początku t. 42. Na uwagę zasługują dowolnie uzupełnione łuki Wa, zbliżone do pierwotnych łuków A. Por. łuk l.r.

W AI w t. 41 nie ma łuków. Braku tego i wielu innych oznaczeń wykonawczych na tej stronie nie traktujemy jednak jako równorzędnej wersji danego fragmentu, gdyż autograf ten ma wyraźnie roboczy charakter. W szczególności, jeśli w treści uwagi AI nie jest wspomniany, to omawiane oznaczenie w nim nie występuje.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Błędy Wn

t. 69

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Łuk A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: 2. połowa t. 69 i 1. szesnastka 70, tylko górna 5-linia, bez dynamiki pod.      Tu łuk do tercji w t. 70

Interpretacja kontekstowa łuku A (→WfWn), łuk Wa3 (→Wa4)

!!!    TGTU

..

Nie jest całkiem pewne, czy dłuższy łuk A rzeczywiście miał sięgać aż do początku t. 70 (lewy koniec łuku też jest napisany z rozmachem). Biorąc pod uwagę nie budzącą wątpliwości notację analogicznego t. 16, w tekście głównym podajemy łuk w wersji Wf (→Wn,Wa; pominięty w Wa2). Mniej staranna notacja t. 62-72 – patrz np. t. 65-66, 67, 70.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A