Zagadnienia : Adiustacje Wf
|
t. 20-21
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Krótszy łuk Wf (→Wn1,Wa) to z pewnością wynik zbyt dosłownego odczytania A. Ponadto w Wf (→Wa) łuk umieszczono pod pięciolinią. Układ graficzny Wn jest pod tym względem zbliżony do A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
|||
|
t. 44-57
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W wydaniach, gdy wiązanie łączyło dwie nuty, z których jedna występowała na końcu linii tekstu, a druga na początku następnej, nie stosowano przerwanych wiązań, lecz obie nuty opatrywano chorągiewkami (szesnastkowymi lub ósemkowymi). Dotyczy to w Wf (→Wa) t. 44-45, 47-48, 51-52 i 55-56, a w Wn t. 44-45, 47-48, 50-51, 53-54, 57-58 i – przejęte z Wf – 55-56. W mUltimate Chopin uwzględniamy te różnice tylko w przypadku ósemek w t. 55-56 i 57-58. Por. t. 58-60. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
|||
|
t. 55-57
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W wydaniach ósemki c i H w t. 55-56 nie są powiązane, lecz opatrzone chorągiewkami. Podobnie g na końcu t. 57 w Wn. Patrz też t. 54-57. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
