Zagadnienia : Adiustacje Wn
|
t. 1
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
W tekście głównym podajemy tytuł w brzmieniu przyjętym w Wf i potwierdzonym w autografach edycyjnych kilku Etiud (nr 5-8 i 12). Tytuł umieszczony w KLI, choć wcześniejszy, jest również autentyczny – Chopin sam określił tak jedną ze swych etiud w liście do przyjaciela – i odzwierciedla pragmatyczne podejście Chopina do kwestii nazw utworów (por. pierwotny tytuł Berceuse op. 57, "Warianty"). Z tego względu trudno przypuszczać, by rozbudowane tytuły Wn i Wa były czymś więcej niż tylko marketingowym chwytem wydawców, chętnie zresztą stosowanym także w innych gatunkach, np. walcach, w których do autentycznych tytułów dodawano różne przymiotniki: ‘grande’ w op. 18, 34, 42, ‘brillante’ w op. 34, ‘nouvelle’ w op. 42 (patrz też Etiudy op. 25). Także dedykację podajemy w brzmieniu Wf (→Wn). Jej rozszerzenie w Wa wydaje się być raczej pomysłem wydawcy, który jednak mógł to z Chopinem uzgodnić. Błędny inicjał imienia Liszta (J) pojawia się oprócz Wf1 (→Wa2→Wa3) także w niektórych egzemplarzach Wf2 i Wn1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn , Różne tytuły |
||||||||||||||||||
|
t. 6-7
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Krzyżyk przed fis2 w t. 6 występuje tylko w Wa, zaś kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||
|
t. 7-12
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
W Wf brak łuków przetrzymujących górne dźwięki oktaw w t. 7-8, 9-10 i 11-12. Zdaniem redakcji najbardziej prawdopodobne jest tu jakieś nieporozumienie przy zamianie pierwotnej, skrótowej notacji oktaw za pomocą 8 pod górnymi nutami na zwykłą pisownię. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Skrótowy zapis oktaw |
||||||||||||||||||
|
t. 12-14
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
W Wf brak łuków przetrzymujących górne dźwięki oktaw w t. 11-12 i 13-14. Zdaniem redakcji najbardziej prawdopodobne jest tu nieporozumienie przy zamianie pierwotnej, skrótowej notacji oktaw za pomocą 8 pod górnymi nutami na zwykłą pisownię. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||
|
t. 22
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Jako 4. szesnastkę pr.r. KLI ma wynikające z logiki budowy figuracji h2. W Wf1 w tym miejscu pojawia się pomyłkowo d3, poprawione przez Chopina w korekcie Wf2 (→Wa) na h2. Błędna nuta musiała początkowo występować także w Wn1, co potwierdzają widoczne w tym wydaniu ślady jej usuwania, ostatecznie jednak Wn1 i wszystkie póżniejsze Wn również mają h2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
przed as3 w t. 7 pojawia się tylko w późniejszych nakładach i wydaniach (
przed fis1 w t. 6. Rozbieżności te nie wpływają na odczytanie tekstu, lecz wynikają ze stopniowo uściślanych reguł obowiązywania przygodnych znaków chromatycznych.
