Zagadnienia : Korekty enharmonii

t. 20

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

des-as-ces1 w KLI (interpretacja)

cis-as-h w Ao

des-as-h w Wf (→Wn,Wa)

..

W źródłach znajdujemy trzy enharmonicznie różne postacie tego akordu. Dwie z nich zanotowane są niedokładnie: w KLI brakuje bemoli obniżających d na des i a na as, a w Wf nie ma  obniżającego d na des (co poprawiono zarówno w Wn, jak i Wa). W tekście głównym podajemy notację przyjętą przez Chopina w wersji przeznaczonej do publikacji. Por. t. 22.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Wahania Chopina , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Zmiany akompaniamentu , Korekty enharmonii

t. 22

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

es w KLIWf (→Wn,Wa)

!!!    miniat: ten akord, tylko dolna 5-linia, ósemka.    TGTU

dis w Ao

!!!!   ćwierćnuta dis-b-cis1

..

W Ao Chopin zaznaczył enharmoniczną zmianę nuty basowej w ostatnim akordzie, jednak ostatecznie w Wf (→Wn,Wa) powrócił do pierwotnej koncepcji. Por. t. 20.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Korekty enharmonii

t. 25-26

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

W 1. połowie t. 25 KLI ma niewątpliwie wcześniejszą notację z użyciem krzyżyków zamiast bemoli (dis3 i ais2 zamiast es3 i b2). Nie została ona przez Chopina powtórzona w żadnym innym źródle. Ponadto w trzech miejscach w KLI nie ma odwołania krzyżyka postawionego przed poprzednią nutą – brakuje kasowników przed 9. szesnastką w obu taktach i 13. szesnastką w t. 25. Tylko ostatnią z tych sytuacji można zakwalifikować jako wyraźny błąd, gdyż w dwóch pierwszych przypadkach niedokładność nie rzuca się w oczy ze względu na kończący się w połowie taktu przenośnik oktawowy, przez co pozbawiona znaku nuta położona jest oktawę wyżej niż poprzednia (w t. 26 identyczną niedokładność ma też Ao).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Korekty enharmonii , Błędy KLI

t. 26

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

Trzecia nuta notowana jest w Ao jako des3, a nie cis3. W wersji przygotowanej do druku Chopin pozostał przy pierwotnej pisowni.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Wahania Chopina , Korekty enharmonii

t. 27

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

Źródła świadczą o wahaniu Chopina, jeśli chodzi o pisownię 3. szesnastki na 2. i 3. mierze taktu. Najdobitniej widać to w Ao, w którym wyraźne ślady poprawek można dostrzec w 2. grupie nut, a prawdopodobne – w trzeciej. W przypadku pierwszej z tych poprawek, najprawdopodobniej as2 zostało zmienione na gis2, jednak na fotografii dostępnej redakcji mUltimate Chopin nie można z całą pewnością stwierdzić, jaki był kierunek zmian. Rezultat ewentualnej drugiej poprawki nie ulega wątpliwości – gis2.
W pozostałych źródłach różnica dotyczy tylko 7. nuty, która w KLI zapisana jest jako gis2, a w Wf (→Wn,Wa) – jako as2. Wahanie to było prawdopodobnie przyczyną braku w Wfkor kasownika przywracającego a2 w 3. grupie szesnastek (dodanego w jednej z późniejszych korekt).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Korekty enharmonii , Autentyczne korekty Wf