mUltimate Chopin

WN 17, Polonez B-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wp

t. 65

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Bez znaków w KJ

!!!   miniat: cały takt, tylko górna 5-linia, bez pierwszych wideł Wp (tych dimin.).  Tu pusta klisza

 w WF

!!!   od 5. 16-ki do ostatniej

  w Wp

!!!   wg źródła,  od 2. do 4. 16-ki,  od 5. do 9.

 i  proponowane przez redakcję

!!!   TGTU (akcent na miniaturze trochę niżej, nie przy nutach)
..

Odczytane dosłownie, znaki dynamiczne Wp w tym takcie nastręczają trudności w interpretacji. Zestawienie na tak małej przestrzeni trzech znaków, z których dwa, częściowo nachodzące na siebie, wskazują przeciwne zmiany dynamiczne, sugeruje zaistnienie niedokładności lub błędów w odczytaniu [A]. Zdaniem redakcji pierwszy znak postawiony jest niedokładnie, natomiast dwa następne błędnie (lustrzane odwrócenie znaku). Te ostatnie znaki, zinterpretowane jako akcent długi i widełki , proponujemy w tekście głównym.

WF ma tu dłuższe widełki , które w tej sytuacji można uważać za alternatywę dla oznaczeń bazujących na Wp.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Odwrócenie znaku , Błędy Wp

t. 65

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Bez b1 w KJ i WF

!!!   miniat : jak o laseczce b. Tu pusta klisza=TGTU

b1 w Wp
..

Czteronutowy akord Wp jest z pianistycznego punktu widzenia niezręczny (bez użycia pedału w zasadzie niewykonalny). Nuta b1 nic też nie wnosi do treści harmonicznej i raczej niepotrzebnie obciąża brzmienie akordu. Z tych względów uważamy ją za błędną – jest to najprawdopodobniej pozostałość po niedokładnej korekcie: aby zmienić b1 na d2, dodano prawidłową nutę (d2), lecz nie usunięto błędnej (b1). Tego typu „połowiczne” korekty spotyka się niejednokrotnie w pierwszych wydaniach dzieł Chopina, por. np. Balladę g op. 23, t. 171 czy Scherzo h op. 20, t. 135 i 292. Por. też t. 15.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wp , Połowiczne korekty

t. 66

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

..

Wp ma w tym miejscu pauzę ósemkową, co jest oczywistą pomyłką. To samo dotyczy t. 102.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wp

t. 70

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Łuk przetrzymujący es4 w KJ i WF

!!!   miniat: 2. i 3. ósemka t. 70, tylko górna 5-linia, bez akcentów i napisów.   Tu TGTU (liga)

Bez łuku w Wp

!!!   pusta klisza
..

W Wp łuku przetrzymującego ósemkę rozpoczynającą pochód trzydziestodwójek nie ma ani tu, ani w analogicznym t. 74. Mimo to, przeoczenie znaku – przez sztycharza, a może nawet Chopina w [A] – wydaje się tu bardzo prawdopodobne ze względu na niewątpliwe przetrzymanie tej nuty w KJ i WF oraz analogię strukturalną z t. 62.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wp

t. 74

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

des4 w KJ, interpretacja

Przetrzymane des4 w WF

!!!   TGTU= fragment przenośnika jak w wariancie 10red +łuk przetrzymujący

des3 w Wp

!!!   tr=8 przenośnika przed 5. kreseczką;    red=tr+bemol przed 1. 32-ką
..

Wysokość i ewentualne przetrzymanie 2. ósemki taktu budzą w źródłach wątpliwości. Zarówno w KJ, jak i Wp, odczytana dosłownie, nuta ta jest nieprzetrzy­maną ósemką des3, natomiast w WF – przetrzymaną łukiem ósemką des4. W przypadku KJ całkowity brak przenośnika oktawowego (obejmującego 7 ósemek) jest niemal na pewno błędem. Sprawa jest mniej oczywista w Wp, w którym przenośnik nie został przeoczony, ale rozpoczyna się dopiero od trzydziestodwójek, a łuku przetrzymującego nie ma także w t. 70. Wersja ta, rozpatrywana w oderwaniu od reszty utworu, nie wzbudzałaby zastrzeżeń, jednak w kontekście podobnych fraz w t. 62-63 i 70-71, wydaje się być błędna.

W tekście głównym podajemy najprawdopodobniej je­dyną autentyczną wersję, zapisaną bezbłędnie w WF.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KJ , Błędy Wp