Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 11, t. 229-248
s. 1, t. 1-24
s. 2, t. 25-49
s. 3, t. 50-75
s. 4, t. 76-103
s. 5, t. 104-124
s. 6, t. 125-141
s. 7, t. 142-161
s. 8, t. 162-182
s. 9, t. 183-207
s. 10, t. 208-228
s. 11, t. 229-248
s. 12, t. 249-269
s. 13, t. 270-292
s. 14, t. 293-312
s. 15, t. 313-332
s. 16, t. 333-352
s. 17, t. 353-373
s. 18, t. 374-399
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 238

b3 w A (odczyt dosłowny→WnWf,Ww)

! miniat: wycinek, 5 ósemek, tylko górna 5-linia.         Tu bez kliszy 

h3 w Wa

kaso zamiast bemola

b3 (z ) proponowane przez redakcję

! miniat: wycinek TGTU.                    TGTU = bemol b3

Dodany w Wa podwyższający b3 na h3 to rutynowa adiustacja, uzasadniona dziesiątkami miejsc, w których Chopin uważał znak wpisany przy pierwszym pojawieniu się danej nuty za obowiązujący także w innych oktawach (por. np. notację pasaży w t. 266-278). Tutaj jednak alterowana nuta występuje tylko w partii l.r. i jej działanie na pasaż pr.r. nie jest tak oczywiste, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę rysunek melodii tych pasaży w poprzednim takcie, gdzie 4. i 8. ósemka nie są dźwiękami akordowymi, lecz zamiennymi. Z tego względu w tekście głównym traktujemy tekst A (→WnWf,Ww), tak jakby nie zawierał błędu, a w tekście głównym dodajemy wskazany w tej sytuacji ostrzegawczy .

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach

notacja: Wysokość

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, Wa2, Wa1, Ww1, Wn1, Wf1