Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 2, t. 18-31
s. 1, t. 1-17
s. 2, t. 18-31
s. 3, t. 32-42
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 29

 A (odczyt dosłowny→WnWf,Ww) i Wa2

! miniat: wycinek, tu Wn1, od ces2 do ósemki b1, tylko górna 5-linia.             EZnieU

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

wycinek A, tylko górna 5-linia.        TGTU

Bez znaku w Wa1

Tu bez kliszy 

Wpisany w A znak  interpretujemy jako akcent długi – znak dotyczy górnego głosu pr.r., co wynika z jego położenia, i w naturalny sposób podkreśla synkopowaną ćwierćnutę ces2. Zapis A dokładnie odtworzono w wydaniach (oprócz Wa1, w którym znak przeoczono), co w przypadku tekstu drukowanego sugeruje raczej widełki diminuendo.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne

zagadnienia: Akcenty długie

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wn1, Ww1, Wf1