mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy wynikające z poprawek

Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 50

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Oktawa des1-des2 w źródłach

! miniat: wycinek, pół taktu, tylko górna 5-linia.         Tu bez kliszy 

Oktawa i tercja proponowane przez redakcję

TGTU = półnuta es1-g1
..

Porównanie z analogicznym t. 210 sugeruje, że brak wypełniającej pierwszą oktawę półnuty es1-g1 jest
przeoczeniem Chopina. Sprawa nie jest jednak oczywista, gdyż w A widać w tym miejscu ślady wyskrobywania odpowiadające usunięciu właśnie takiej półnuty. Zdaniem redakcji, nie musi to jednak oznaczać, że Chopin chciał pozostawić tu pozbawioną wypełnienia harmonicznego oktawę des1-des2. Możliwe bowiem, że poprawka dotyczyła jakiegoś błędnego lub nieczytelnego zapisu, w miejsce którego miała być następnie wpisana rzeczona tercja, niewykluczone również, że Chopin rozważał użycie jakiejś innej wersji wewnętrznego głosu. W każdym razie niedokończona poprawka wydaje się tu bardziej prawdopodobna, niż pozostawienie samej oktawy, co sprzeciwiałoby się wyraźnemu założeniu fakturalnemu ostatnich ośmiu taktów. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym proponujemy niebudzącą wątpliwości wersję t. 210.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek

t. 101-102

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez palcowania w A (→Wn→Wf,Ww)

! miniat: wycinek, t. 101 od 2. ćwierćnuty, obie pięciolinie.        Tu bez kliszy 

Palcowanie Wa1

EZnieU2 (koor U)

Palcowanie Wa2

EZnieU3 (koor U)
..

W tekście głównym pomijamy nieautentyczną aplikaturę partii l.r. dodaną w Wa. Różnica pomiędzy dwoma nakładami Wa bierze się stąd, że autentyczny układ graficzny 2. połowy t. 101, w którym grupa 4 ósemek l.r. zapisana jest na górnej pięciolinii (zmieniony w tekście głównym, ale zachowany w transkrypcjach źródeł), zmylił adiustatora przygotowującego Wa2. Uznał on mianowicie, że palcowanie Wa1, trafnie sugerujące wykonanie tych ósemek l.r., jest błędne i zmienił je na aplikaturę dostosowaną do pr.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek

t. 154

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

as2-ces3 w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, pół taktu.            tr = EZnieU;                  red = EZTU bez łuku l.r.

ces3-ces3 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU1 (bez łuku l.r.)
..

Zapis 3. ósemki taktu jest w A niejasny – przed półnutą ces3 widać zgrubienie, wyglądające jak główka ósemki tej samej wysokości, a obecność ósemki as2 nie jest oczywista, gdyż zgrubienie laseczki, sygnalizujące obecność główki nutowej, jest nieznaczne. W rezultacie w Wn (→Wf,Wa,Ww) oba głosy zbiegają się na ces3, a as2 nie ma wcale. W tekście głównym podajemy inną interpretację notacji A – ósemkę ces3 uważamy za pozostałość pierwotnej (lub pomyłkowej) pisowni bez przedłużenia tej nuty, a w dolnym głosie umieszczamy as2, które jako dające naturalniejszy postęp melodyczny tego głosu jest, naszym zdaniem, wpisane w tym miejscu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Niedokładności A

t. 155

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

  w A, możliwa interpretacja

 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZTU
..

Odczytane dosłownie, oznaczenia dynamiczne A wydają się sprzeczne –  wpisane jest już pod 2. ćwierćnutą taktu, tak iż nie ma do czego odnieść wskazówki . W transkrypcji merytorycznej A (wersja "redakcja")  odnosimy więc do półnuty l.r., co można uznać za sugestię niezależnej dynamiki partii obu rąk w następnych taktach.
Jednak za najbardziej przekonujące źródłowo i muzycznie redakcja uważa następujące wyja­śnienie pisowni A –  stanowi wersję pierwotną, pozostawioną przez nieuwagę po dodaniu póź­niejszych oznaczeń  i . Wynikającą stąd wersję, zgodną z tekstem Wn (→Wf,Wa,Ww), podajemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn

t. 168

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Zapis A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, 1. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.             EZnieU1 (bez łuku) + EZTU (z łukiem)

A (prawdopodobna interpretacja→Wn→Wf,Wa,Ww)

! miniat: wycinek Wn.                          EZTU

A, możliwa interpretacja

! miniat: Corel.                      EZnieU1 bez 2. kropki przedłużającej f
..

W 1. połowie taktu Chopin zapisał w A dwie wersje legata harmonicznego, nałożone na siebie – przetrzymanie B jako ćwierćnuty i f jako ćwierćnuty z 2 kropkami (jak na początku następnego taktu) oraz przetrzymanie B jako półnuty (jak w pozostałych sąsiednich figurach). Wersje te były przypuszczalnie wpisane w różnym czasie z zamiarem zastąpienia jednej przez drugą, co Chopin ostatecznie zapomniał zrobić. Do tekstu głównego przyjmujemy drugą wersję, naturalniej łączącą się z autentyczną, półtaktową pedalizacją, natomiast pierwszą – po usunięciu pomyłkowej 2. kropki przedłużającej ćwierćnutę f – proponujemy jako rozwiązanie alternatywne. Wersję naszego tekstu głównego mają także pierwsze wydania.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A