op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
(op. 4), Sonata c-moll, cz. I
W całym tym fragmencie, prowadzonym w partii pr.r. przeważnie oktawami, tylko 3 z nich mają znaki chromatyczne przy obu nutach – des1-des2 w t. 44 i 50 oraz e1-e2 w t. 52. Wśród pozostałych oktaw wymagających użycia znaków przygodnych, większość ma je tylko przy górnych nutach, a tylko trzy przy dolnych – h1 w t. 53 -54 i dis2 w t. 54. Wszystkie potrzebne znaki dodano w Wn (→Wf,Wa,Ww).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A
notacja: Wysokość
