|
|
Różne akcenty w A, odczyt dosłowny ! miniat: wycinek kombinowany, tylko dolna 5-linia, 2 triole 45 + odpowiedni motyw l.r. 46. EZnieU 45 i EZTU 46 |
|
|
Akcenty długie w A, możliwa interpretacja podwójna miniat Corel; 2 x EZnieU |
|
|
Krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) 2 krótkie = EZTU |
|
|
Krótki akcent w t. 46 w Wn3 EZTU tylko 46 |
|
|
Pionowy akcent w t. 46 w Wa EZnieU1 |
Nie jest jasne, czy akcenty nad oktawami B1-B i B-b miały być w zamyśle Chopina długie czy krótkie, gdyż mimo ściśle analogicznej sytuacji znaki w A mają różną długość. W tekście głównym proponujemy akcenty długie, gdyż akcent A w t. 46 można za taki uznać – także akcent nad es2 w pr.r. jest krótszy niż jego odpowiednik w t. 45. Wersję A odczytaną dosłownie oraz krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) można jednak uważać za równorzędne warianty. W tej ostatniej wersji różnica między akcentami l.r. (krótkimi) a akcentami pr.r. (długimi) tworzy niuans odpowiadający różnicy między długością akcentowanych nut l.r. (
) i pr.r. (
), a także różnicy ruchliwości i charakteru motywów l.r. i górnego głosu pr.r.
Pominięcie pierwszego akcentu w Wa i Wn3 można przypisać nieuwadze sztycharzy lub niechęci do zaciemniania obrazu znakiem na pięciolinii, pomiędzy nutami. Zmiana kroju akcentu w Wa to specyficzna maniera tego wydania.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Niedokładności Wn, Błędy Wa, Błędy Wn, Niedokładności A
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki