mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy rytmiczne

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

h2 przedłużone w A (→Wn→Wf,Wa)

! miniat: tr = wycinek A, tylko górna 5-linia, od h2 do oktawy c3-c4.          tr = laseczka w górę h2;               red = tr + chorągiewka.

Bez przedłużenia w WfSB

Tu bez kliszy 
..

Opatrzona wskazówką ten. nuta h2 jest w A (→Wn→Wf,Wa) przedłużona do wartości ćwierćnuty. Wydaje się to być pomyłką Chopina, gdyż tak długa wartość nakazywałaby przetrzymanie tej nuty jeszcze na początku 2. połowy taktu, co z pewnością byłoby błędem. Dla uniknięcia wątpliwości zmieniamy ją zatem na ósemkę, niemal dokładnie odpowiadającą jej rzeczywistej długości. Pominięcie tego przedłużenia w WfSB może być następstwem tego błędnego zapisu, z którym sztycharz nie wiedział, co zrobić.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Adiustacje Wf

t. 28

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Szesnastka z kropką w ApI, interpretacja kontekstowa

Szesnastka z pauzą w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

W ApI nie ma pauzy trzydziestodwójkowej pomiędzy szesnastką c4 a trzydziestodwójką b3. Niekompletny rytm może być skutkiem poprawki – beleczka trzydziestodwójkowa został prawdopodobnie dopisana później. Pominięcie kropki przedłużającej wydaje się bardziej prawdopodobne niż pominięcie pauzy, toteż jako tekst ApI przyjmujemy wersję z punktowaną szesnastką.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Błędy rytmiczne

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Pisownia A (→Wn→Wa,WfSB)

! miniat: wycinek, 2 pierwsze triole 45, tylko dolna 5-linia.           EZTU 4 miejsca

Pisownia Wf1 (→Wf2)

EZnieU
..

W tekście głównym umieszczamy trzydziestodwójkę pod/nad ostatnią nutą trioli szesnastkowej w każdym z 4 miejsc, w których taka kombinacja występuje, zgodnie z zapisem A (→Wn→Wa,WfSB). W Wf1 (→Wf2) trzydziestodwójka w tych figurach umieszczona jest po ostatniej szesnastce trioli. Jest to z pewnością dowolna adiustacja sztycharza tego wydania, który nie wiedział jeszcze, że Chopin stosuje tę barokowo-klasyczną konwencję, w XIX w. stopniowo wypieraną przez zapis zgodny ze ściśle wyliczonymi nominalnymi wartościami rytmicznymi nut.
Konwencję tę stosował Chopin w całej swojej twórczości – patrz poświęcony temu rozdział w: Jan Ekier Wstęp do Wydania Narodowego, Zagadnienia edytorskie, s. 174.

We wszystkich miejscach (a także w t. 44) ApI notuje rytm punktowany w dwukrotnie większych wartościach rytmicznych, jako . Jest to oczywista pomyłka.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Rytmy punktowane i triole , Adiustacje Wf

t. 45

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Nuta es1 na 3. ćwierćnucie taktu ma w A i wszystkich
wydaniach błędną wartość ćwierćnuty z 2 kropkami. W ApI nuta ma poprawną wartość rytmiczną.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 56

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

6 nut na 5. ósemce taktu w ApI

! miniat: wycinek, ta figura (3. miara taktu), tylko górna 5-linia.                    TGTU

6 nut na 5. ósemce taktu w ApI

koor ApI

5 nut w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB), interpretacja

5 nut w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB), interpretacja

koor ApI
..

W A i wszystkich wydaniach nad liczącą 5 nut 1. połową figury na 3. mierze taktu widnieje pozor­nie pomyłkowa cyfra 6. Błędem jest tu jednak z pewnością brak jednej nuty – a2 pomiędzy b2 a gis2 – o czym świadczą:

  • tekst ApI, w którym nuta ta występuje – widać 6 laseczek nut, choć wysokość przedostatniej z nich jest niejasna (linia dodana zapisana jest niedokładnie). Figura ta rozpoczyna się więc wypisanym obiegnikiem, jak trzy pozostałe podobne zwroty w t. 55-57;
  • niezgodność ilości nut ze wskazaną ich liczbą, co oznacza, że Chopin nie zdawał sobie sprawy, iż wpisuje tekst o mniejszej liczbie nut. Nie jest to zatem zmiana koncepcji lecz przeoczenie.

Błąd umknął następnie uwagi zarówno Chopina korygującego (prawdopodobnie) Wn1 i na pewno Wf1, jak i adiustatorów, którzy nie skontrolowali poprawności rytmicznej tej figury.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa