|
|
Bez łuków l.r. w A (→Wf→Wn,Wa1→Wa2) ! miniat: wycinek, t. 9, tylko dolna 5-linia. EZnieU (tylko pr.r., zrobione tylko w t. 9, dorobić resztę = t. 10-21 prócz 2. połówek parzystych taktów) |
|
|
Łuki l.r. w Wa3 EZTU (obie ręce) |
Ćwierćnuty l.r. mają w A (→Wf→Wn,Wa1→Wa2) niejednolite oznaczenia artykulacji – oprócz wszechobecnych kropek staccato pary ćwierćnut w 2. połowie t. 10, 12, 14, 16, 18 i 20 opatrzone są także łukiem. Odczytana dosłownie, artykulacja ta odbiega od wskazanej dla odpowiednich ćwierćnut pr.r., które są konsekwentnie oznaczone i kropkami, i łukami. Nie ulega jednak wątpliwości, że w tego rodzaju fakturze, opartej na zestawieniu melodycznego górnego głosu pr.r. z granym przez obie ręce akompaniamentem rytmiczno-harmonicznym, wszystkie składniki ćwierćnutowych akordów mają być wykonywane tą samą artykulacją. W oryginalnym układzie graficznym łuki obejmujące pary ćwierćnut prawej ręki umieszczone są nad nimi, co w naturalny sposób sugeruje, że odnoszą się także do ćwierćnut l.r. Chopin niejednokrotnie korzystał z takiej uproszczonej notacji – por. np. środkową część Mazurka As op. 50 nr 2, w której wykonanie pozbawionej oznaczeń partii l.r. musi oczywiście uwzględniać wskazówki wpisane w pr.r. Przy takiej interpretacji staje się jasne, dlaczego w wymienionych taktach pojawiają się łuki l.r. – w tych miejscach akompaniament ćwierćnutowy występuje tylko w l.r.
W tekście głównym przenosimy oznaczenia ćwierćnut pr.r. pod pięciolinię, co zapewnia lepszą czytelność partii pr.r., ale wizualnie wyłącza partię l.r. z oddziaływania tych oznaczeń. Z tego też względu, dla uniknięcia wątpliwości podajemy łuki nad wszystkimi ćwierćnutami l.r. W analogicznych t. 95-99 sam Chopin, korygując Wf1, uzupełnił swoją pierwotną notację w ten właśnie sposób.
Rozwiązanie to przyjęto także w Wa3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa
notacja: Łuki