mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niepewna kontynuacja łuku

t. 129-130

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A łuk na końcu t. 129, ostatniego na stronie wyraźnie sugeruje kontynuację, ale w t. 130 nie ma jego dokończenia. Przyjmujemy – tak jak to zrobiono w Wf (→Wn,Wa) – że dochodzi on do b, 1. ćwierćnuty t. 130.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 138

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Zachodzące łuki w A, prawdopodobna interpretacja 

Ciągły łuk w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU
..

W A łuk na końcu t. 137, ostatniego w linii, wskazuje wyraźnie na kontynuację, jednak w t. 138 zaczyna się nowy łuk. Tę jakże częstą niedokładność zinterpretowano w Wf (→Wn,Wa) jako ciągły łuk. W tekście głównym proponujemy inne rozwiązanie, gdyż od t. 138 zaczyna się nowy temat Ballady.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 169-170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Ciągły łuk w A (→interpretacja kontekstowa Wf→Wn) i Wn1a

! miniat: wycinek Wn1a, tylko górna 5-linia, 2. połowa t. 169 + 1. połowa 170.                    EZTU

Rozdzielone łuki w Wa

EZnieU1
..

W A (→Wf→Wn) t. 169 jest ostatni w linii, co spowodowało niedokładność w odtworzeniu łuku – na końcu t. 169 wymienione wydania sugerują kontynuację łuku, ale w t. 170 rozpoczynają nowy od 1. ćwierćnuty. W Wa i Wn1a takty te występują w jednej linii i w każdym z nich zinterpretowano ten niejasny zapis inaczej – w Wa łuki rozdzielono, a w Wn1a połączono. Niedokładny zapis Wf i Wn odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"), natomiast jako tekst tych wydań (wersja "redakcja") przyjmujemy ciągły łuk, zgodnie z A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niepewna kontynuacja łuku , Błędy powtórzone Wn

t. 182

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Rozdzielone łuki w A, interpretacja proponowana przez redakcję

! miniat: wycinek kombinowany, tylko dolna 5-linia, koniec 186 (z końcówką łuku) i początek 187.                  EZTU 182-3 i 186-7

Ciągłe łuki w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU
..

Na końcu t. 182 i 186, ostatnich w linii tekstu, łuki A sugerują kontynuację, czego jednak nie potwierdzają nowe łuki w t. 183 i 187. Interpretacja przyjęta w Wf (→Wn,Wa) wydaje się racjonalna, biorąc pod uwagę dłuższe łuki w t. 180-181 i 184-185. W tekście głównym proponujemy alternatywną interpretację, w której zakres łuków powiązany jest ze zmianami harmonicznymi – poszczególne łuki obejmują figurację opartą na jednym akordzie. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 196-197

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk do g1 w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2 (→Wn3→Wn4)

EZnieU = łuk i laska g1

Łuk do a1 w A (odczyt dosłowny→Wf→Wa,Wn1→Wn1a)

EZTU
..

Łuk w t. 196, ostatnim na stronie A, wskazuje na kontynuację, jednak na nowej stronie nie ma jego dokończenia (niedokładny jest też jego początek, ale to nie utrudnia jego interpretacji). Z powodów omówionych w t. 194-195 uważamy, że Chopin mógł już tu mieć na myśli dłuższy łuk (do półnuty g1), jednak w tekście głównym podajemy wersję Wf (→Wa,Wn1→Wn1a) ze względu na Chopinowską korektę na początku t. 197 (dodany akcent nad g1).
Dłuższy łuk wprowadzony w Wn2 (→Wn3→Wn4) to efekt retuszów graficznych górnego, prawego rogu strony. Wiązało się to ponownym sztychem pewnego fragmentu tekstu, który odtworzono nie zawsze dokładnie (por. t. 197-198). Zgodność tej wersji z A jest przypadkowa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku