![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
Strona:
Źródło tekstu:
s. 14, t. 343-360
Wf - Wydanie francuskie
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Wf - Wydanie francuskie
![](/build/images/x_button.png)
Nie ulega wątpliwości, że obowiązuje już na szczycie pasażu. Umiejscowienie oznaczenia w Wf można wytłumaczyć jego kształtem w [A] – mogło ono być na tyle duże, że jego prawy koniec przypadał już na 2. triolę szesnastek (por. np. końcówkę Etiudy c op. 10 nr 12). Inna możliwość to maniera wpisywania oznaczeń wewnątrz obszaru ich obowiązywania – por. np. zakończenie Etiudy Ges op. 10 nr 5. Odpowiedniego przesunięcia dokonano już w Wn3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wn, Znaki położone centralnie
notacja: Wysokość
Brakujące oznaczenia na źródłach:
Wf1, WfD, WfH, WfJ, WfS, Wn1, Wn2, Wn3, Wa1, Wa2, Wa3, Wn2a, WfFo