Widoczne w A ślady zmian podstaw basowych poszczególnych figur akompaniamentu w tych taktach – pierwotne As-As-As-As1 Chopin zmienił na As1-As-As1-As – można rozpatrywać w szerszym kontekście ukształtowania linii basu w t. 57-62.
Ukształtowanie to w wersji pierwotnej można określić jako samoistne i lokalne: 
. Do centralnego z punktu widzenia funkcji harmonicznej As w t. 60 bas dochodzi, powtarzając schemat: skok w dół + 2 kroki w górę. Docelowa tonika Des następuje zaś po obiegowym zwrocie, jakim w tym kontekście jest oktawowy skok w dół.
Po poprawkach Chopina w A postęp basu uwzględnia w większym stopniu zarówno potrzeby brzmieniowe partii pr.r. (pełniejsza i dłużej brzmiąca podstawa dla pasaży w t. 60), jak i globalną strukturę harmoniczną, w której modulacja-kadencja t. 57-62 jest momentem przełomowym (ostatnia pełna kadencja w utworze): 
. W wersji tej na przejściu t. 59-60 pojawia się skok o septymę w dół, Ges-As1, nieuzasadniony samoistną logiką linii basowej.
Z tej perspektywy oktawy dopisane w egzemplarzach lekcyjnych jawią się jako dokończenie pewnego procesu twórczego. W wersji tej nastąpiła dalsza integracja linii basu z partią pr.r. (solidniejsze wsparcie dla długich nut melodii w t. 59) i dalsze podkreślenie wagi harmonicznej przełomowej kadencji. Zarazem przywrócona została naturlaność postępu interwałów wersji pierwotnej (dwukrotne wystąpienie trójinterwałowego schematu): 
.
Z drugiej strony, samo dodanie oktaw zakłóca modus operandi Chopina w akompaniamencie Nokturnu – są to jedyne szesnastki, w których uderza się więcej niż jedną nutę. Dlatego w tekście głównym podajemy rozwiązanie wariantowe.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany
zagadnienia: Poprawki A, Zmiany akompaniamentu
notacja: Wysokość