Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 18, t. 360-379
s. 1, t. 1-22
s. 2, t. 23-36
s. 3, t. 37-51
s. 4, t. 52-75
s. 5, t. 76-94
s. 6, t. 95-111
s. 7, t. 112-133
s. 8, t. 134-158
s. 9, t. 159-181
s. 10, t. 182-209
s. 11, t. 210-230
s. 12, t. 231-247
s. 13, t. 248-263
s. 14, t. 264-285
s. 15, t. 286-309
s. 16, t. 310-333
s. 17, t. 334-359
s. 18, t. 360-379
s. 19, t. 380-399
s. 20, t. 400-419
s. 21, t. 420-443
s. 22, t. 444-468
Tekst główny
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 360

Nowy łuk w Wf (odczyt dosłowny→Wa)

!!!   miniat: pół t. 360, tylko górna 5-linia.                łuk od 1. nuty

2 łuki w Wf, interpretacja kontekstowa

EZTU

Łuk kontynuowany w Wn

EZnieU

W Wf łuk rozpoczyna się na 1. nucie, mimo iż w poprzednim takcie – kończącym poprzednią stronę – znajduje się łuk biegnący od ostatniej ósemki. Ponieważ prawidłowość tamtego łuku nie budzi wątpliwości – po 7 ósemkach oznaczonych staccato, ostatnią opatrzono łukiem, a nie kropką – przyjmujemy, że niedokładny jest początek omawianego taktu. Biorąc zaś pod uwagę, że w Rondzie stosunkowo często pojawiają się zachodzące na siebie łuki, za tekst Wf uznajemy takie właśnie rozwiązanie, użyte zresztą w podobnej sytuacji w t. 219-220. Za wersję alternatywną można przyjąć poprawkę wprowadzoną w Wn – ciągły łuk od ostatniej ósemki t. 359. Wersja Wa, w którym uznano za błędny i pominięto łuk w t. 359, jest niemal na pewno dowolna.

Patrz t. 359

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wf1, WfJ, Wn1, Wn2, Wa1, Wa2, Wa3