|
|
|
|
|
|
Jako ostatnią drobną ósemkę Wf (→Wn1,Wa) ma tercję c2-es2. W dużym tempie figura ta jest bardzo niewygodna pianistycznie. Gdyby Chopin chciał uderzenia tercji w tym miejscu, z pewnością górny dźwięk przydzieliłby pr.r. – por. np. Scherzo b op. 31, t. 118, 120 i analog., a także 541-543. Nic nie wskazuje również na to, by intencją Chopina mogło być sukcesywne wykonanie obu nut tercji (w ten sposób zmieniono ten pasaż w Wn2). Podajemy rozwiązanie oparte na najprawdopodobniejszym w tej sytuacji założeniu błędu sztycharza przy korekcie: mając zmienić c2 na es2, dodał właściwą nutę (es2) lecz nie usunął błędnej (c2). Tego typu błędy zdarzyły się w utworach Chopina kilkakrotnie, por. np. Etiudę Es op. 10 nr 11, t. 4, Scherzo h op. 20, t. 135 i 292, Balladę g op. 23, t. 171.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Błędy Wf, Adiustacje Wn, Połowiczne korekty
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji