mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 22

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

2 akcenty długie w A

!!!   miniat: nic.            TGTU

Długi i krótki akcent w Wn

nad akordami

2 krótkie akcenty w Wf i Wn2

nad akordami

3 pionowe akcenty w Wa

nad akordami, trochę mniejsze (EZnieU1)
..

Wbrew zapisowi A akcenty w Wn1 mają różną długość. Znaki w Wf nie są wprawdzie równe, ale różnica wydaje się nieistotna; odczytujemy je jako krótkie (krótkie akcenty ma też Wn2). Wszystkie te różnice mają niewątpliwie przypadkowy charakter. W Wa oba znaki odtworzono jako pionowe akcenty i dodano takiż akcent nad akordem na 4. mierze taktu. Por. uwagi dotyczące akcentów pr.r. w tym i następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn

t. 22

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Krótki akcent w A (→Wn→Wf)

!!!   miniat: nic.                    TGTU

Pionowy akcent w Wa

mniejszy, jak te w l.r.
..

W Wa akcent zmieniono na pionowy, tak jak wszystkie inne akcenty w tym i następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 23

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Akcenty długie w A

!!!   miniat: nic.                     TGTU

Bez znaków w Wn1 (→Wf→Wa)

Krótkie akcenty w Wn2
..

Trudno stwierdzić, co kierowało sztycharzem Wn1 (→Wf→Wa), gdy pominął cztery bardzo wyraźne akcenty długie A. Być może uznał je za niepotrzebne wobec akcentów pr.r. W Wn2 akcenty odtworzono jako krótkie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 23

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Akcenty długie w A (→Wn1)

!!!   miniat: nic.                 TGTU

Krótkie akcenty w Wf i Wn2

pod pięciolinią

Pionowe akcenty w Wa

pod pięciolinią (pierwszy EZnieU1)
..

Trzy akcenty w A mają różną długość – o ile pierwszy można śmiało uznać za akcent długi, o tyle kwalifikacja dwóch następnych nie jest jasna. Przyjmujemy, że są to długie akcenty, gdyż nie widać muzycznych powodów, by wszystkie te znaki nie były jednakowe (są one zresztą wyraźnie większe od akcentu pr.r. w poprzednim takcie). Tak też je zinterpretowano w Wn1, czego jednak nie odtworzono ani w Wf, ani w Wn2. W Wa użyto akcentów pionowych, co jest dość częstą adiustacją w tym wydaniu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf

t. 26-27

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Pedalizacja w A

TGTU

Pedalizacja w Wn1

Zmiana pedału na 2. ósemce i druga w połowie taktu

Pedalizacja w Wf (→Wa)

TGTU + zmiana pedału w połowie taktu

Pedalizacja w Wn2

jak war. 22, ale bez zmiany pedału w połowie taktu
..

W tekście głównym podajemy pedalizację A, gdyż autentyczność uzupełnienia wprowadzonego w Wn1 (→Wf→Wa) nie jest pewna. Wątpliwości budzi niedokładne podpisanie oznaczeń w tym takcie, brak znaku  w poprzednim oraz niezręczne rozplanowanie 1. miary taktu. Jeśli np. ciąg znaków  na przejściu t. 26-27 wydrukowano pierwotnie w całości w t. 27 (traktując 2. ósemkę jako początek taktu), to Chopin mógł uzupełnić tylko najbardziej rażący brzmieniowo błąd, jakim było pominięcie znaku  na początku t. 27.
Wersja Wf, mimo że pozornie nieco bliższa notacji A niż Wn1, została zapewne wymuszona przez gęste rozplanowanie tekstu. W Wn2 usunięto dodatkową zmianę pedału, nie poprawiono jednak umiejscowienia wcześniejszych znaków.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn