|
|
|
|
|
|
|
|
Interpretacja trzech akcentów wpisanych w A na początku taktu nastręcza trudności. Pierwszy z nich, nieco większy i wyraźniej napisany, wypada pod tercją g2-b2 wyciągu partii orkiestry, drugi zaś pod trylowaną półnutą des2. Mimo że oba znaki napisane są jeden po drugim, dotyczą w praktyce tego samego uderzenia, co jednak można uznać za logiczne – jest to bowiem konsekwencja układu graficznego, w którym partia orkiestry wpisana jest przed partią solową. Nie widać natomiast, czego miałby dotyczyć trzeci znak, przypadający w trakcie trylu. Źródłem niejasności jest być może niedokładna lub niedokończona poprawka – drugi i trzeci znak zapisane są w miejscu, w którym coś zostało uprzednio wyskrobane.
Wszystkie znaki pominięto w wydaniach, oprócz Wn2, w którym odtworzono jeden z nich, odpowiadający dwóm pierwszym w zapisie A.
W tekście głównym interpretujemy trzeci znak jako diminuendo, które niewątpliwie jest tu wymagane pomiędzy akcentem na początku taktu (kończącym dwutaktowe crescendo) a 
po ostatnim trylu.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji