op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. I
t. 150-151
Koniec łuku w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf→Wa) EZTU (sic! (jak na miniaturze), ale tylko prawy koniec łuku |
||
Koniec łuku w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2 EZnieU, prawy koniec (oba warianty prawdopodobnie łatwiej będzie spasować biorąc za punkt wyjścia tylko jeden z obciętych końców). Dodać dokończenie w t. 151! |
Nie jest pewne, czy łuk A kończy się wraz z ostatnią szesnastką w t. 150, czy ma sięgać dalej, do następnego taktu. W Wn1 (→Wf→Wa) przyjęto tę pierwszą możliwość, co zmieniono w Wn2. Redakcja przychyla się do drugiej interpretacji, gdyż oktawa na początku t. 151 jest niewątpliwie końcem poprzedniej frazy. Rozpoczęcie nowej myśli od szesnastek potwierdzone jest przez dopisane w WfD.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn
notacja: Łuki