|
|
4 znaki 4 takie jak na miniaturze |
|
|
tak jak na miniaturze, 237 jak 235. t. 239 – nic. |
|
|
4 znaki w Wn2 TGTU |
W A znaki 
w t. 233, 235, 237 i 239 zaczynają się mniej więcej w połowie 2. grupy szesnastek, a kończą mniej więcej w połowie ostatniej. O ile początki nie budzą tu zastrzeżeń, o tyle w przypadku końców pisownia ta jest, zdaniem redakcji, niedokładna – wirtuozowski rozmach i blask tych figur wymaga doprowadzenia crescend do akcentowanych punktów kulminacyjnych na początku następnych taktów. Tak też odtworzono końce widełek w wydaniach, z wyjątkiem t. 239, w którym znak został przeoczony przez sztycharza Wn1 (→Wf→Wa). Moment rozpoczęcia znaków został w Wn1 (→Wf→Wa) odtworzony dokładnie tylko w t. 233; w dwóch następnych znaki zaczynają się w połowie taktu. Wn2 ma notację przyjętą w tekście głównym.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Błędy Wn, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki