|
|
|
|
Zarówno w tych taktach, jak i w odpowiednim miejscu repryzy (t. 199-200), przetrzymanie najwyższej nuty prowadzonej oktawami frazy (t. 65-80 i 193-204) nie jest w źródłach jednoznacznie wskazane. A choć w obu miejscach istnieją przekonujące argumenty za uznaniem braku łuków za pomyłkę, całkowitej pewności mieć nie można, zwłaszcza że każda z wersji źródłowych wydaje się zupełnie przekonująca od strony muzycznej:
- Powtórzenie oktaw w obu miejscach, jak jest w KG (→Wn), można uważać za retoryczne wzmocnienie punktu kulminacyjnego; w wersji tej t. 72 (200) włącza się już w ćwierćnutowy ruch opadającej części frazy.
- Powtórzenie oktawy tylko za drugim razem (w t. 200), jak jest w Wf zachowuje powyższy efekt na drugie pojawienie się tego fragmentu, tworząc tak lubiane przez Chopina zróżnicowanie.
- W wersji Wa progresyjne powtórzenie motywu wraz z jego charakterystyczną synkopą w najbardziej naturalny sposób rozwija tę prowadzącą do kulminacji frazę.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy KG
notacja: Rytm
Powrót do adnotacji