KG - Kopia Gutmanna

Kopia Gutmanna przeznaczona na podkład do pierwszego wydania niemieckiego.

Więcej »

Wf - Wydanie francuskie

E. Troupenas, Paryż, numer wydawniczy T. 891.
Wf1 ‒ pierwsze wydanie francuskie, V 1840,
Wf2 – drugi nakład Wf1, VI 1840,
Wf3 – trzeci nakład Wf1, (VI⇒) 1840,
Wf4 – czwarty nakład Wf1, 1840-1841.
Dwa egzemplarze lekcyjne z naniesieniami Chopina:
WfSz – egzemplarz Wf2 Marii Szczerbatow,
WfD ‒ egzemplarz Wf4 Camille
O'Méara-Dubois.
Egzemplarz lekcyjny, w tej części bez naniesie­ń:
WfS ‒ egzemplarz Wf3 Jane Stirling.

Więcej »

Wn - Wydanie niemieckie

Breitkopf & Härtel, Lipsk, numer wydawniczy 6329.
Wn1 ‒ Pierwsze wydanie niemieckie, V 1840,
Wn2 ‒ Późniejszy (ok. 1868), zadiustowany nakład Wn1.

Więcej »

Wa - Wydanie angielskie

Wessel & Co, Londyn,
numer wydawniczy W & Co No 3549.
Wa1 ‒ pierwsze wydanie angielskie, VI 1840,
Wa2 ‒ zmieniony nakład Wa1, ok. 1856-1860.

Więcej »

Filiacja źródeł

                        

Filiacja źródeł Sonaty wydaje się dobrze udokumentowana. Istniały dwa rękopisy edycyjne – zaginiony autograf [A] i jego zachowana, poprawiona przez Chopina kopia KG. Na podstawie [A] przygotowano wydanie francuskie, reprezentowane przez cztery kolejno poprawiane nakłady, od Wf1, będącego prawdopodobnie wydrukiem próbnym (korektowym), do Wf4. Chopin z pewnością brał udział w korektach Wf3 i Wf4. Na egzemplarzu Wf2, na który Chopin naniósł swoje poprawki, było oparte Wa1. Zakres Chopinowskiej korekty podkładu do Wa1 jest zbliżony do robionej przypuszczalnie w tym samym czasie korekty Wf3, jednak wprowadzone zmiany i poprawki pokrywają się tylko częściowo. W późniejszym Wa2 tekst Wa1 poddano szczegółowej adiustacji, korzystając m.in. z porównania z tekstem wydania niemieckiego – Wn1. To ostatnie zaś oparto na KG, które odtworzono niezbyt dokładnie, wprowadzając zarazem liczne adiustacje. Dalsze dowolne zmiany, na ogół porządkujące notację, wprowadzono w Wn2. Zachowały się trzy egzemplarze uczniowskie z naniesieniami Chopina, każdy z innego nakładu Wf.
 

 

Zasady tworzenia tekstu głównego
Sonaty b-moll op. 35, cz. II

Za podstawę przyjmujemy Wf4 jako najpóźniejsze źródło auten­tyczne, porównane z KG dla wyeliminowania przypadkowych zmian i przeoczeń pochodzących od sztycharza. Uwzględniamy ponadto wzbogacające wersję Wf zmiany, wprowadzone przez Chopina w KG i podkładzie do Wa (m. in. dokładniejsze oznaczenia dynamiczne), jak również naniesienia kompozytora w egzemplarzach lekcyjnych.