mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Łuki tenuto

t. 36-37

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Łuk w KG

TGTU

Łuk w Wf (→Wa)

EZnieU (też w t. 37!)

Łuk Wn

EZnieU2
..

Dłuższy łuk Wf (→Wa) to najprawdopodobniej wynik mylnej interpretacji łuku dochodzącego w [A] do końca t. 36. Chopin wielokrotnie stosował tego rodzaju łuki tenuto. Przypuszczenie to znajduje potwierdzenie w Chopinowskiej korekcie Wf3 w odpowiednim miejscu repryzy – patrz t. 224.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Łuki tenuto

t. 145-147

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Łuk w t. 145-146 w KG (→Wn)

!!!   miniat: t. 145-146 i półnuta 147, tylko górna 5-linia, ścieśnione.   Tu EZnieU (łuk i kawałek)

Bez łuku w t. 145-146 w Wf1 (→Wf2)

EZnieU tylko "kawałek" 147

Łuk tenuto w Wf3 (→Wf4)

EZTU (łuk i kawałek)

Łuk w t. 145-148 w Wa

EZnieU1 (tylko długi kawałek, bez końcówki)
..

Obie pisownie łuku w t. 145-146 – KG (→Wn) i Wf3 (→Wf4) – znaczą w zasadzie to samo, jednak notacja użyta w Wf akcentuje konieczność zatrzymania pełnej wartości rytmicznej akordu w t. 146, co często nie jest przestrzegane w przypadku ostatniej nuty pod łukiem. Chopin niejednokrotnie uciekał się do tego typu pisowni, por. np. cz. I, t. 176, Etiudę a op. 25 nr 4, t. 50, cis op. 25 nr 7, t. 22, 24, 28 i 30 czy Mazurek h op. 33 nr 4, t. 2, 4 i analog.
Łuk Wa może być wynikiem błędnego odczytania wpisanego przez Chopina w podkładzie łuku tenuto – jak w Wf3 – jako przedłużenia na poprzednie takty łuku z t. 147.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wa , Łuki tenuto

t. 222-224

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Łuk w KG

TGTU

Bez łuku w Wf1 (→Wf2)

Łuk w Wn i Wf3 (→Wf4)

krótszy, na wzór Wn z t. 36

Łuk Wa

do kreski taktowej (i w t. 225)
..

Łuk dodany – najprawdopodobniej przez Chopina – w korekcie Wf3 (→Wf4) pokazuje wyraźnie, że w intencji kompozytora nie miał on sięgać aż do następnego taktu. Dłuższy łuk Wa można w tej sytuacji interpretować jako niedokładne odczytanie łuku dopisanego w podkładzie przez Chopina (por. t. 36-37) lub dodatek adiustacji na podstawie analogicznego miejsca pierwszej części Scherza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf , Łuki tenuto