mUltimate Chopin

op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 4

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

..

W Wf (oprócz Wf4) brakuje pięciu potrzebnych znaków chromatycznych – kasowników przed d2 i h oraz krzyżyków przed fis, fis2 i gis2. Ta oczywista niedokładność z pewnością ma źródło w pisowni [A]. Podobnie w KG, w którym jednak Chopin dopisał  podwyższający b na h. W KG (→Wn) brak ponadto kasowników przed ostatnią oktawą pr.r. – może to być przeoczenie kopisty lub późniejsze uzupełnienie w [A]. W pozostałych źródłach znaki uzupełniano (wszystkie dodatki można przypisać adiustacji): trzy dodano w Wa1 i Wf4, cztery w Wn; tylko Wa2 ma poprawną notację. Por. t. 24.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf , Niedokładności KG , Autentyczne korekty KG

t. 5-6

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Dwa znaki  w KG (→Wn)

!!!   miniat: t. 69-70, tylko górna 5-linia, widły wyżej, ścieśnić (wyrównać odstępy na oko).               TGTU

Dwutaktowe  w Wf (→Wa)

Dłuższe i cieńsze w t. 5 + kontynuacja w t. 6
..

Zdaniem redakcji najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem istniejącej rozbieżności między źródłami opartymi na [A] jest stosowane niekiedy przez sztycharzy utożsamianie dwóch (lub więcej) następujących znaków z jednym dłuższym. Ewentualna poprawka Chopina w [A], wprowadzona już po przygotowaniu KG, która potencjalnie jest alternatywnym wyjaśnieniem, wydaje się mało uzasadniona:

  • dwa nie wykluczają ciągłego crescenda, nie ma więc potrzeby łączenia znaków;
  • tylko osobne znaki ukazują także zmianę dynamiczną definiującą niejako charakter jednotaktowych motywów repetycyjnych, zakończonych akcentem.

Z tego względu w tekście głównym podajemy niebudzące żadnych wątpliwości źródłowych ani stylistycznych oznaczenia KG (→Wn).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wf , Widełki dynamiczne kontynuujące

t. 8

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

a w akordzie w KG (→Wn) i Wf2 (→Wa,Wf3→Wf4)

!!!   miniat: ten akord, tylko dolna 5-linia z przeniesionymi nutami pr.r., bez akcentu i łuku.           TGTU (kaso a)

as w akordzie w Wf1

Tu bemol zamiast kaso a
..

Wersja z as w Wf1 jest z pewnością niezamierzona przez Chopina, o czym świadczy  przed tą nutą w odpowiednim takcie repryzy, która w podkładzie do Wf nie była wypisana, a także zgodny tekst pozostałych źródeł w omawianym takcie. Sztycharz zamiast  pomyłkowo wstawił  przed tą nutą (w tym kontekście nieuzasadniony).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf

t. 13

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Łuk przetrzymujący des w KG (→Wn) i Wf2 (→Wa,Wf3→Wf4)

!!!   miniat: nic.                TGTU

Bez łuku w Wf1
..

Brak w Wf1 łuku przetrzymującego des to niewątpliwie pomyłka sztycharza, poprawiona już w Wf2. W odpowiednim takcie repryzy (t. 201) Wf1 ma ten łuk.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf

t. 17-21

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Łuk do t. 21 w KG

!!!   miniat: t. 20 i 1. oktawa 21 (z laską w górę), tylko l.r.        TGTU

Bez łuku w Wf1

Łuk w t. 17-20 w Wf2 (→Wa,Wf3→Wf4) i Wn

do ostatniej oktawy t. 20 (bez kawałka w 21)
..

Brak łuku w Wf1 to niewątpliwie przeoczenie sztycharza, poprawione – z pewnością na podstawie [A] – w Wf2. Nie jest natomiast jasne, jaki miał być w zamyśle Chopina zasięg tego łuku, gdyż źródła oparte na [A] wydają się przekazywać różne wersje, a zarówno kopista, jak i sztycharz Wf nie zawsze wiernie odtwarzali zapis Chopina. W dodatku łuk KG, mimo że wyraźnie sięga początku t. 21, nie jest jednoznaczny – początek łuku również przekracza kreskę taktową, co nie może przecież oznaczać jego rozpoczęcia w t. 16. Z pomocą przychodzi repryza (t. 205-209), w której sztycharz Wf1, patrząc na to samo miejsce [A], odczytał łuk inaczej niż za pierwszym razem, za to zgodnie z bardziej prawdopodobnym, dosłownym odczytaniem KG. Z tego względu w tekście głównym podajemy łuk dochodzący aż do Es1-Es. Patrz też t. 61-65.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf , Niedokładności KG