|
|
!!! miniat: ta co przy końcówce łuku, tylko z widełkami... EZnieU |
|
|
EZTU |
|
|
Akcent w Wn1 długi pod akordem w połowie taktu, na wysokości wideł EZTU |
Nie jest jasne, które ze źródeł opartych bezpośrednio na [A] – KG i Wf1 – trafniej oddało zakres, a co za tym idzie, także sens widełek 
. Obie wersje mają swoje zalety stylistyczne i mogą być przekonująco uzasadnione od strony źródłowej:
- Znak Wf niedwuznacznie podkreśla kulminacyjną appogiaturę linii melodycznej. Chopin mógł dopisać go w [A] już po sporządzeniu KG.
- Znak w KG rozciąga rozładowanie kulminacji na cały takt, niejako uwzględniając kontrapunktującą partię l.r. Także ten znak mógł być dopisany przez Chopina, jeśli w [A] początkowo w ogóle nie było tu znaków dynamicznych.
W tekście głównym podajemy znak według źródła podstawowego, czyli Wf. Wersję KG można uważać za równorzędny wariant.
Akcent w Wn1 jest niewątpliwie wynikiem niezrozumienia pisowni KG, co poprawiono w Wn2mar (→Wn2).
Podobnie w t. 24, 70 i 78.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wn, Zakresy widełek dynamicznych, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki