|
|
!!! miniat: 2. połowa t. 15, t. 16 i 1. ósemka t. 17, tylko górna 5-linia. Tu początek jak TGTU, koniec przed 2. ósemką t. 17 (przecina piano) |
|
|
!!! tylko cały t. 16 |
|
|
!!! jak war 11, tylko początek wcześniej – od 3. ósemki |
|
|
!!! początek jak Wn1, koniec jak TGTU |
|
|
|
Widełki 
zapisane w KG są z pewnością zbyt długie – doprowadzenie diminuenda o jedną ósemkę poza umieszczone na początku nowej frazy 
jest nie do zrealizowania w uchwytny brzmieniowo sposób (por. Etiudę a nr 11, t. 16). Dlatego w tekście głównym kończymy znak jeszcze w t. 16, zgodnie z Wf, Wa i Wn2 (→Wn3). Natomiast oba potencjalnie autentyczne momenty rozpoczęcia znaku – w KG oraz w Wf i Wa – są zdaniem redakcji jednakowo uzasadnione muzycznie. Nieznaczne przesunięcie początku w Wn to typowa dla tego wydania niedokładność – dopasowanie zakresu znaku do struktury rytmicznej (najczęściej do wiązań).
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych, Adiustacje Wn, Niedokładności KG
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki