|
|
Łuki KG !!! miniat: ostatnia grupa wstępu i pół t. 1 (półnuta i trochę pustego, żeby łuki można był odczuć, ocenić, zrozumieć..., nawet te krótsze. Tylko dolna 5-linia, bez pedału, wideł, akcentu. tu łuk nad wstępem i od przednutki (oba EZnieU) |
|
|
!!! też dwa, lewy = EZnieU, prawy = EZnieU2 |
|
|
!!! TGTU |
|
|
!!! jak war. 22 + łuczek od przednutki (do zrobienia) |
Łuk Wa można by uznać za wynik niezrozumienia rękopisu (być może niedokładnego), gdyby nie przedłużenie łuku wpisane – zapewne przez Chopina – w WfS. Wydaje się zatem, że adekwatne oznaczenie zazębiających się fraz nurtowało Chopina zarówno na etapie przygotowywania Etiudy do druku, jak i wiele lat później na lekcjach. Wersje Wf i Wn1 oraz Wn2 (→Wn3) zapewne są tylko konwencjonalnymi interpretacjami rękopiśmiennej notacji, jaką widzimy w KG.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Dopiski WfS
notacja: Łuki