mUltimate Chopin

op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 36

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

E w KF (→Wn), Wf i Wa2 (→Wa3)

!!!   miniat: jak w t. 9, tylko inny rytm

fis w Wa1

jak w t. 9 (tylko rytm inny)
..

Mimo że na pewnym etapie – poprawiając podkład do Wa – Chopin najprawdopodobniej uważał wersję z fis za lepszą, w tekście głównym pozostawiamy występującą w Wf i KF (→Wn) wersję z E. Wersję tę wprowadzono – zapewne na podstawie Wf – także w Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 45-48

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

Bez palcowania w KF (→Wn), Wf i Wa1

!!!   miniat: 2 miary t. 45, tylko górna 5-linia, bez napisów i trioli.              Tu pusta klisza = TGTU

Palcowanie w Wa2 (→Wa3)

EZnieU2
..

Nic nie wskazuje, by palcowanie dodane w Wa2 (→Wa3) mogło pochodzić od Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 49-57

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

..

W t. 49, 52-53, 55 i 57 w Wn dodano pauzy dla dolnego głosu l.r., co powtórzono w Wa3. Chopin na ogół nie komplikował zapisu tego typu pauzami, które w muzyce fortepianowej nie są konieczne dla jednoznacznego odczytania tekstu. Patrz też t. 50 i 51.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 49-52

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

Bez palcowania w KF (→Wn), Wf i Wa1

!!!   miniat: 4 ósemki t. 49, tylko górna 5-linia.    Tu pusta klisza 

Palcowanie w Wa2 (→Wa3)

EZnieU (obie ręce)
..

W tekście głównym nie uwzględniamy nieautentycznego palcowania Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 50

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

..

Półnuta E nie jest przedłużona punktem w żadnym ze źródeł. W analogicznym t. 86 jedno ze źródeł – Wf – ma jednak półnutę z kropką, tak iż można się zastanawiać, która z wartości jest prawidłowa. Jeśli wziąć pod uwagę autentyczną pedalizację, zapewniającą brzmienie tej nuty przez cały takt, to okaże się, że wybór wartości rytmicznej ma właściwie tylko ideowe znaczenie. Dlatego nie ingerujemy tu w tekst źródłowy i wersję tę przyjmujemy w tekście głównym także w t. 86.
W Wn brakującą rzekomo wartość rytmiczną dolnego głosu uzupełniono dowolnie za pomocą pauzy ćwierćnutowej (por. t. 49-57). Dodatek ten powtórzono w Wa3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn