mUltimate Chopin

op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 8-11

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

..

Przed g2 na końcu t. 8 i 11 w Wn dodano ostrzegawcze kasowniki. Jest to najprawdopodobniej adiustacja wydawcy. Uzupełnienie wprowadzono – przypuszczalnie pod wpływem Wn – także w Wa3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 8

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

a w akordzie w KF (→Wn) i Wa

!!!   miniat: tan akord, tylko dolna 5-linia.        Tu H-a-dis1

fis w Wf

TGTU
..

Wersja Wf (akord z fis) jest efektem Chopinowskiej korekty z wersji pozostałych źródeł (akord z a). Ślady dokonywania zmian w druku są widoczne w Wf zarówno w tym takcie, jak i w analogicznym t. 105. W podobnym miejscu w t. 36 wszystkie źródła mają zgodnie akord z fis.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf

t. 9

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

fis w KF (→Wn) i Wa1

!!!   miniat: 2 pierwsze nuty, tylko dolna 5-linia.        EZnieU (z laskami i wiązaniem w całym takcie)

E w Wf i Wa2 (→Wa3)

TGTU
..

Obie wersje 1. nuty tego taktu są niewątpliwie autentyczne, ale ustalenie, czy którąś z nich Chopin uznał za ostateczną, napotyka na duże trudności. Wersja z fis wydaje się późniejsza, gdyż w KF widoczna jest poprawka, w której kompozytor najprawdopodobniej skreślił E i dopisał fis, a podobna poprawka zapewne znajdowała się też w podkładzie do Wa. Jednak kory­gując później Wf, Chopin już tej zmiany nie wprowadził, mimo że poprawiał leżący tuż obok (1 cm), ostatni akord w t. 8. Dlatego w tekście głównym trzymamy się wersji źródła podstawowego, czyli Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty KF

t. 12-14

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

 w KF (→Wn)

!!!   miniat: 2. i 3. miara t. 12 i 1. miara t. 13, tylko górna 5-linia.         TGTU

 w Wf i Wa

EZnieU
..

Źródła różnią się momentem rozpoczęcia widełek . Do tekstu głównego przyjmujemy wersję KF (→Wn), w której wcześniejszy początek znaku jest zsynchronizowany ze zmianą harmoniczną. Kwestię zakończenia widełek omawiamy w uwadze dotyczącej .

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych

t. 14

Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll

 w KF i Wf, prawdopodobna interpretacja

 w Wn (możliwa interpretacja KF)

EZnieU2

Bez oznaczeń w Wa1 (→Wa2)

Tu pusta klisza 

 w Wa3

EZnieU2 bez widełek
..

Znak  umieszczony jest w źródłach między 1. a 2. miarą taktu, tak iż nie jest jasne, od którego momentu ma obowiązywać. Jest to szczególnie wyraźne w KF – duży znak, umieszczony centralnie, wydaje się obejmować swym oddziaływaniem obie pierwsze miary taktu. Odczytany formalnie, obowiązuje jednak dopiero od 2. miary i tak to zinterpretowano w Wn. W tekście głównym przyjmujemy, że wskazówka odnosi się do całego taktu  (a w każdym razie do całej początkowej jego części). Jest to też zgodne z narzucającą się interpretacją Wf.

Widełki  dochodzą do , tak więc moment ich zakończenia zależy od położenia tego znaku.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki położone centralnie