|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Chopin w A oznaczył szczegółowe zmiany dynamiczne w każdym takcie. Wyłaniający się z nich precyzyjny rysunek zniuansowanego frazowania jest tak konsekwentny i sugestywny, że trudno uwierzyć, by Chopin narażał wydawcę na usuwanie tylu prawidłowo wysztychowanych znaków. Przypuszczalnie wszystkie zostały pominięte w wyniku pośpiechu lub niestaranności sztycharza, co więcej, brak w Wn widełek w t. 5, 8 i 9, może oznaczać, że i tych znaków nie było początkowo w Wf, a Chopin dodał je w trakcie ostatniej korekty. Jeśli jednak choć jeden ze znaków widocznych w Wf był dodany przez Chopina w korekcie, to znaczy, że kompozytor skontrolował w tym wydaniu znaki dynamiczne tego fragmentu i uznał je za wystarczające. Obraz muzyki, jaki przekazuje Wf, mimo że mniej szczegółowy, wydaje się całkiem przekonujący:
- pierwsze oznaczone zmiany dynamiczne pojawiają się w t. 3-4, co wyodrębnia te dwa takty i scala pierwszy czterotakt;
- w drugim czterotakcie, rozpoczynającym się w progresji o sekundę wyżej niż pierwszy, para znaków dynamicznych sugeruje nieco wyrazistsze niuansowanie, podkreślające dysonanse związane z trybem mollowym;
- podobne niewielkie falowanie dynamiczne towarzyszy już odtąd obu następnym wystąpieniom tej frazy (t. 9 i 13).
Dlatego oba główne, źródłowe zestawy znaków – A i Wf – uważamy za równorzędne, a ponieważ wydają się one w dużym stopniu komplementarne, proponujemy je w tekście głównym w formie wariantowej.
Także pominięte w wydaniach określenia cresc. w t. 7 i 15 można, zdaniem redakcji, uważać za wskazówki fakultatywne, zaś drugi znak 
w t. 8 wzmacnia tylko artykulację motywów wskazaną łukami. Patrz też t. 17-25.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Niedokładności Wf
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji