|
|
|
|
Wydaje się, że Chopin wahał się, jak oznaczyć przypadającą w tym takcie kulminację crescenda rozpoczętego w t. 27. W znanej z KLI pierwotnej wersji, w której w l.r. występuje cała nuta, punkt kulminacyjny w naturalny sposób kształtuje się na początku taktu, gdzie pojawia się akord Es-dur i najwyższa nuta linii melodycznej. W wersji ostatecznej oktawowy skok basu w pewnym sensie komplikuje sytuację – pojawia się dodatkowy akcent na synkopowanej półnucie. W Ao oba elementy zostały uwzględnione, jest 
na początku taktu i 
pod synkopą. Natomiast w wersji przygowywanej do druku Chopin pozostawił – zgodnie z widoczną w całej Etiudzie tendencją do redukcji liczby oznaczeń – jedynie i akcent, umieszczając oba przy półnucie. Zdaniem redakcji, znak może tu w intencji Chopina obejmować swym zasięgiem zarówno drugą miarę z synkopą, jak i początek taktu.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Autentyczne korekty Wf
notacja: Określenia słowne
Powrót do adnotacji