|
|
|
|
|
|
|
|
Wszystkie trzy tego rodzaju znaki w t. 38-39 w Ao wyglądają jak akcenty krótkie, jednak tylko ten w l.r. w t. 39 jest umieszczony wyraźnie pod nutą, której dotyczy. Znaki w pr.r. – tu i w t. 39 – umieszczone są po nucie, co rodzi niepewność co do ich znaczenia. Zdaniem redakcji można je interpretować jako:
- akcenty krótkie, uwzględniając kształt znaku, ale nie jego nietypowe położenie;
- akcenty długie, traktując nutę, której dotyczą jako intencjonalny początek znaku, który połączony z jego zapisanym końcem – pod trzecią (t. 38) lub drugią (t. 39) szesnastką górnego głosu – tworzy w rezultacie akcent długi;
-
widełki
, gdy porównamy je z nieco dłuższymi znakami w analogicznych taktach.
W tekście głównym tych niejasnych znaków nie uwzględniamy.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji