|
|
|
|
|
|
|
|
W Wf1, ze względu na podział tekstu na systemy, łukowanie w t. 66-67 jest niejasne – łuk w t. 66 nie wykracza poza ostatnią ósemkę, ale łuk w t. 67 sugeruje kontynuację z poprzedniego taktu. Zdaniem redakcji bardziej prawdopodobne jest, że Chopin miał tu na myśli ciągły łuk, wskazuje na to zarówno górny łuk Wn, jak i zgodne łukowanie wszystkich figur, które można w Preludium uznać za podobne – t. 1-5, 6-7 i analog., 8-9 i analog. Mimo to zarówno w Wf2, jak i w Wa1 zinterpretowano notację Wf1 jako łuki rozdzielone, a ponadto – co najprawdopodobniej jest sprzeczne z pisownią [A1] – łuk w t. 66 przeniesiono pod nuty.
Łuki Wn odpowiadają przypuszczalnie nieco odmiennej redakcji tego miejsca w [A2], choć i w tym wypadku można mieć wątpliwości, czy dolny łuk nie został przeniesiony pod nuty przez sztycharza. Wersję tę można jednak traktować jako równorzędną alternatywę dla wersji proponowanej w tekście głównym.
Wersja Wa2 jest kompilacją notacji Wa1 i Wn.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wf, Umiejscowienie oznaczeń, Adiustacje Wf
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji