WN 55, Walc f-moll

Filiacja źródeł

Spośród pięciu zachowanych autografów tego Walca tylko dwa są datowane. Nie pozwala to na ustalenie ich chronologii i utrudnia określenie wzajemnych powiązań. Analiza statystyczna 46 miejsc, w których autografy różnią się między sobą (nie uwzględniamy łukowania i innych, sporadycznie pojawiających się oznaczeń wykonawczych), pozwala wysnuć następujące wnioski:

• autograf ofiarowany pani Oury – AO – skupia w sobie elementy tworzące najbardziej stabilną część Chopinowskiej koncepcji Walca: w 43 na 46 rozpatrywanych miejsc jego wersja jest potwierdzona wersją przynajmniej jednego, innego autografu;
• autograf dedykowany pannie Gavard – AG – zawiera największą liczbę elementów należących w ramach tej koncepcji do obszaru dynamicznej zmienności: aż w 21 miejscach ma on rozwiązania odmienne niż pozostałe autografy;
• AO i AK są najbardziej zbliżone do siebie, co zgadza się z dwudniowym zaledwie odstępem czasu między datami ich dedykacji; drugą taką parę tworzą AR i AE.

Osobnym zagadnieniem jest wersja Walca zawarta – z niewielkimi różnicami – w kopii (KF) i wydaniu Fontany (WfF i WnF) oraz wydaniu Wildta (Wp). Różni się ona znacznie od wersji autografów (wszystkich), a autentyczność pewnych elementów budzi poważne wątpliwości (np. obniżona linia basu w t. 6-8 czy niewykonalne ze względu na rozpiętość ręki przedłużenia nut basowych w t. 13-17). Można przypuszczać, że Fontana dysponował jakimś skrótowo notowanym autografem roboczym, z którego sporządził kilka odpisów, z konieczności dopełniając według swojego uznania miejsca trudne lub niemożliwe do odczytania. Zachowany fragment byłby jednym z nich, inne mogły posłużyć za podkład obu wymienionym wydaniom.